🦍 Cukrzyca Typu 1 Wyleczalna

Cukrzyca typu 2 dotyka niemal co dziesiątą dorosłą osobę na świecie. Jest znacznie częstsza u osób z nadwagą i otyłością, choć co dziesiąty pacjent ma wagę w normie. Schorzenie polega na tym, że tkanki organizmu nie reagują prawidłowo na insulinę, a z czasem trzustka przestaje wytwarzać wystarczającą ilość tego hormonu.
Pytanie nadesłane do redakcji Witam, w "Diabetyku" natknąłem się na artykuł poświęcony cukrzycy, w którym prof. M. Wyleżoł powiedział, że cukrzycę można wyleczyć. Gdzie mógłbym znaleźć więcej informacji na temat uwolnienia się od tej choroby? Odpowiedziała dr n. med. Elżbieta Orłowska-Kunikowska Klinika Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii Gdański Uniwersytet Medyczny Obecnie nie ma możliwości wyleczenia cukrzycy. Podejmowane są różne próby leczenia cukrzycy typu 1, immunoterapia, przeszczepienie komórek macierzystych, ale jak na razie dotyczy to pojedynczych osób i zbyt krótki jest czas obserwacji takich przypadków, aby mówić o wyleczeniu choroby. W przypadku cukrzycy typu 2 również nie ma na razie skutecznej metody wyleczenia tej choroby. Artykuł w "Diabetyku" prawdopodobnie dotyczył leczenia bariatrycznego, czyli chirurgicznych metod leczenia otyłości i towarzyszącej jej cukrzycy. U części osób poddanych takiej terapii poziomy cukru wracają do normy. Zaobserwowano, że także u osób z cukrzycą typu 2 bez otyłości po leczeniu bariatrycznym cukrzyca się cofa. Na razie nie wiadomo, czy jest to remisja czy trwałe wyleczenie. psycholog, diabetyczka i edukator diabetologiczny. Na cukrzycę typu 1 zachorowała jako 2-latka w czasach, kiedy nie było glukometrów, a insulinę podawało się w strzykawkach z grubą igłą. Czasy się zmieniły, a Kasie niezmiennie udowadnia, że choroba nie jest dla niej ograniczeniem. I tego uczy innych.

Cukrzyca typu 2 jest nazywana także cukrzycą insulinozależną i jest najczęściej występująca postacią tej choroby. Stanowi 80% wszystkich cukrzyc. Polega na zaburzeniach produkcji i działania insuliny, a nieleczona może doprowadzić do poważnych uszkodzeń naczyń krwionośnych w oczach, mózgu, sercu i nerkach. Jest chorobą dziedziczną, ale można się przed nią ustrzec. spis treści 1. Co to jest cukrzyca typu 2? 2. Przyczyny cukrzycy 3. Objawy cukrzycy typu 2 Częste oddawanie moczu i zwiększone pragnienie Większy apetyt Spadek masy ciała Zmęczenie Zaburzenia widzenia Powolne gojenie sie ran Częste infekcje Ciemne przebarwienia na skórze Zaburzenia czucia w cukrzycy Zaburzenia wzwodu 4. Leczenie farmakologiczne cukrzycy 5. Możliwe powikłania cukrzycy 6. Dieta cukrzyka 7. Profilaktyka cukrzycy rozwiń 1. Co to jest cukrzyca typu 2? Cukrzyca typu 2 nazywana jest także cukrzycą dorosłych, a dawniej - cukrzycą starczą. W wyniku tej choroby organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny albo nie wykazuje ona prawidłowego działania. Zobacz film: "Cukrzyca to pięć różnych chorób" Zwykle cukrzyca typu 2 dotyka seniorów, ale współczesna epidemia otyłości sprawia, że choruje coraz więcej młodych ludzi, a nawet u nastolatków. Dawniej uważano ją za łagodną postać cukrzycy, jednak dzisiaj mówi się o niej jako o najczęstszej przyczynie przedwczesnej śmierci. 2. Przyczyny cukrzycy Główną przyczyną cukrzycy typu 2 jest otyłość, brak aktywności fizycznej i niezdrowy tryb życia, ale także predyspozycje genetyczne. Powstaniu cukrzycy sprzyjają także inne choroby i schorzenia, takie jak: cukrzyca u kobiet w ciąży urodzenie dziecka o wadze większej niż 4 kg nadciśnienie tętnicze choroby układu krążenia zespół policystycznych jajników choroby trzustki podwyższone trójglicerydy zaburzenia endokrynologiczne 3. Objawy cukrzycy typu 2 Objawy cukrzycy typu 2 pojawiają się, gdy wysoki poziom cukru utrzymuje się przez odpowiednio długi czas. Należą do nich: częste oddawanie moczu, zwiększone uczucie pragnienia, uczucie suchości w ustach, zwiększony apetyt i uczucie głodu po posiłkach, niespodziewana utrata masy ciała pomimo spożywania dostatecznej ilości jedzenia, zmęczenie, pogorszenie się wzroku, trudne gojenie się ran, bóle głowy. Cukrzyca typu 2 rzadko jest wykrywana, zanim dojdzie do powikłań zdrowotnych. W początkowym okresie choroby objawy często są nieobecne i pojawiają się stopniowo. Szacuje się, że nawet jedna trzecia chorujących na cukrzycę typu 2 nie wie o swojej chorobie. Objawy cukrzycy typu 2 to także: świąd skóry, zwłaszcza w okolicy pochwy i pachwin, częste infekcje grzybicze, przyrost masy ciała, ciemne przebarwienia skóry w okolicy karku, pachy, pachwin, zwane acanthosis nigricans, zmniejszone czucie i mrowienia w palcach rąk i stóp, zaburzenia wzwodu. Częste oddawanie moczu i zwiększone pragnienie Zwiększone stężenie cukru we krwi wywołuje szereg zmian związanych z przepływem wody w ustroju. Nerki produkują większą ilość moczu, z którym wydalana jest glukoza. Powoduje to stałe napełnianie pęcherza moczowego i odwodnienie organizmu. Wzrasta w związku z tym uczucie pragnienia, które objawia się między innymi uporczywą suchością w ustach. Chorzy na cukrzycę są w stanie wypijać nawet 5-10 litrów płynów dziennie i wciąż odczuwać pragnienie. Często są to pierwsze zauważalne objawy cukrzycy. Większy apetyt Zadaniem insuliny jest transportowanie glukozy z krwi do komórek, które zużywają cząsteczki tego cukru do produkcji energii. W cukrzycy typu 2 komórki nie reagują właściwie na insulinę i glukoza pozostaje we krwi. Pozbawione pożywienia komórki wysyłają informację o głodzie, domagając się dostarczenia energii. Ponieważ glukoza nie jest w stanie dotrzeć do komórek, uczucie głodu występuje także po posiłku. Spadek masy ciała Pomimo zwiększonego spożycia pokarmów, masa ciała w cukrzycy może spadać. Dzieje się tak, gdy komórki pozbawione glukozy, która nie może sie do nich dostać i krąży we krwi, zaczynają poszukiwać innych źródeł energii. W pierwszej kolejności sięgają po rezerwy energetyczne zmagazynowane w mięśniach i tkance tłuszczowej. Glukoza znajdująca się we krwi pozostaje niewykorzystana i jest wydalana z moczem. Zmęczenie Brak dowozu najlepszego paliwa, jakim dla większości komórek jest glukoza, powoduje że procesy energetyczne są upośledzone. Objawia się to większym uczuciem zmęczenia, pogorszeniem tolerancji wysiłki i zwiększoną sennością. Zaburzenia widzenia Odwodnienie dotyczy także soczewki, która przy utracie wody staje się mniej elastyczna i ma trudności z właściwym dostosowaniem ostrości widzenia. Powolne gojenie sie ran Cukrzyca typu 2 powoduje zaburzenia krążenia krwi, uszkodzenie nerwów i zmiany w działaniu układu odpornościowego. Powyższe czynniki sprawiają, że łatwiej dochodzi do infekcji i zakażeń oraz trudniejszego gojenia sie ran. Powolne gojenie się ran w cukrzycy ma wiele przyczyn. Częste infekcje Częste zakażenia grzybicze są bardzo charakterystyczne dla cukrzycy typu 2. U większości kobiet grzyby drożdżopodobne stanowią normalny element flory pochwy. W prawidłowych warunkach wzrost tych grzybów jest ograniczony i nie wywołują one żadnych dolegliwości. W cukrzycy zwiększone stężenie cukru występuje także w wydzielinie pochwowej. Glukoza jest natomiast idealną pożywką dla drożdży i dlatego w cukrzycy dochodzi do ich nadmiernego wzrostu i rozwoju infekcji. Zdarza się, że u kobiet świąd sromu jest pierwszym objawem infekcji. Ciemne przebarwienia na skórze U części chorych na cukrzycę typu 2 pojawiają się obszary ciemnej skóry, głównie w okolicach fałdów skórnych, czyli karku, pach i pachwin. Choć przyczyny tego zjawiska nie zostały dokładnie poznane, ocenia się, że może mieć ono związek z opornością komórek na insulinę. Zaburzenia czucia w cukrzycy Wysoki poziom cukru we krwi sprzyja uszkodzeniom naczyń krwionośnych oraz nerwów. Objawia się to zaburzeniami czucia i mrowieniem, szczególnie w obrębie palców rąk i stóp. Zaburzenia wzwodu Przyczyny występowania problemów z erekcją u mężczyzn chorujących na cukrzyce typu 2 są złożone. Wynikają one z powikłań nerwowych i naczyniowych tej choroby. Aby doszło do wzwodu, konieczna jest obecność prawidłowych naczyń gromadzących krew w członku, nerwów, a także odpowiedniej ilości hormonów płciowych. W cukrzycy może dojść do powstania defektów naczyń krwionośnych, zwłaszcza małych i w dystalnych częściach ciała, oraz do uszkodzenia nerwów przewodzących bodźce seksualne. W związku z tym nawet przy prawidłowej ilości hormonów płciowych i ochoty na seks, osiągnięcie erekcji może być utrudnione. Cukrzyca jest przewlekłą chorobą ogólnoustrojową i z czasem prowadzi do powikłań, takich jak zaburzenia krążenia i uszkodzenia nerwów. W związku z tym o cukrzycy świadczyć mogą także objawy takie jak świąd skóry, grzybicze infekcje, trudno gojące się rany oraz zaburzenia czucia i mrowienia w palcach. 4. Leczenie farmakologiczne cukrzycy Leczenie cukrzycy wymaga bardzo często stosowania kilku metod leczenia naraz - przede wszystkim jest to zapobieganie rozwojowi choroby i wszystkich powikłań, a także leczenie farmakologiczne. Terapia pacjentów z cukrzycą typu 2 opiera się przede wszystkim na uregulowaniu zaburzeń metabolicznych oraz na zmianie stylu życia. Polega na: utrzymaniu poziomu cukru w granicach 90–140 mg/dl, stężenia hemoglobiny glikowanej w granicach 6-7% (wskaźnik średnich wartości poziomu cukru z ostatnich trzech miesięcy), obniżeniu ciśnienia tętniczego poniżej 130/80 mm Hg, obniżeniu stężenia tzw. złego cholesterolu - frakcji LDL do 100 mg/dl (u kobiet i u mężczyzn), utrzymaniu stężenia tzw. dobrego cholesterolu – frakcji HDL powyżej 50 mg/dl u kobiet i powyżej 40 mg/dl u mężczyzn, obniżeniu stężenia triglicerydów do poniżej 150 mg/dl, prawidłowej diecie, w której należy uwzględnić rodzaj terapii (czy chory bierze insulinię czy też leki doustne), aktywności fizycznej, samokontroli. Niektórzy chorzy na cukrzycę typu 2 nie muszą przyjmować leków. Wystarczy stosowanie odpowiedniej diety dla cukrzyków i dobrany przez lekarza program ćwiczeń fizycznych. Cukrzycy z nadciśnieniem tętniczym powinni zmniejszyć spożycie soli do 6 gramów na dzień. Wszyscy chorzy muszą zrezygnować z palenia papierosów. Zmniejszenie masy ciała u osób z nadwagą lub otyłych znacznie poprawia wyrównanie cukrzycy, obniża ciśnienie tętnicze oraz stężenie złego cholesterolu i trójglicerydów. Niestety, w miarę rozwijania się choroby tego typu leczenie już nie wystarcza. Dla osiągnięcia prawidłowego poziomu cukru niezbędne jest stosowanie doustnych środków przeciwcukrzycowych, a z czasem również insuliny. 5. Możliwe powikłania cukrzycy Cukrzyca typu 2 często jest przyczyną zaburzeń w obrębie całego organizmu. Najczęściej występujące komplikacje związane z cukrzycą to: Retinopatia - uszkodzenie siatkówki oka, prowadzące do pogorszenia wzroku. Chory ma ubytki w polu widzenia, a także pojawiające się przed oczami męty. Nefropatia - uszkodzenie nerek, trudno wykrywalne w początkowej fazie. Najczęściej powoduje obrzęki kostek i nadgarstków oraz podwyższone ciśnienie krwi. Częste infekcje dróg moczowych - nawracające zapalenia pęcherza, a u kobiet także grzybica pochwy wywołana drożdżakami. Czyraki - czyli ropnie tworzące się na skórze, powstają w wyniku infekcji bakteryjnych. Neuropatia - uszkodzenie nerwów. Do jej głównych objawów zaliczane są mrowienia i zaburzenia czucia, a także kurcze i osłabienie mięśni. Ponadto kobiety cierpiące na cukrzyce często doświadczają spadku libido i suchości pochwy, a u chorych mężczyzn może dojść do zaburzeń erekcji. 6. Dieta cukrzyka Podstawą leczenia cukrzycy jest tzw. dieta cukrzycowa. Jej podstawą jest dokładne określenie ilości spożywanych kalorii, zazwyczaj ta wartość jest duża - nawet 3500 kcal dziennie. Ilość spożywanych kalorii należy stopniowo zmniejszać (o ok. 500 kcal miesięcznie). Jest to typowa dieta redukcyjna i ma na celu pomóc w przypadku otyłości. Ilość kalorii zmniejsza się zazwyczaj do 1000 kcal/dzień. Jeśli jednak poprawa nie następuje, należy zgłosić się do dietetyka, bo być może problem leży w jakości spożywanych posiłków, nie tylko ich kaloryczności. Warto pamiętać, że każdy jest inny i w przypadku chorób inne leczenie może przynieść skutek. W diecie cukrzycowej ważne jest też, aby posiłki spożywać regularnie, mniejsze porcje pięć razy dziennie. Powinny do być trzy posiłki główne (podstawowe) i dwie przekąski. Chorzy, którzy dostają zastrzyki z insuliną, powinni jeść nawet 6 posiłków, dodając do jadłospisu drugą kolację. Nie jest to jednak obowiązek i zależy od wieczornego poziomu cukru we krwi. 7. Profilaktyka cukrzycy Jeżeli choroba jest warunkowana genetycznie, stosunkowo trudno jej zapobiec, jednak można wdrożyć pewne działania, które mogą utrudnić rozwój choroby. Najważniejszą kwestią jest zdrowa dieta i aktywność fizyczna. Należy codziennie włączać ruch do swojego życia oraz ograniczyć spożycie produktów uznanych za niezdrowe, aby zminimalizować ryzyko otyłości. Bardzo ważne są także regularne badania okresowe, które pozwolą kontrolować poziom cukru we krwi. Każde odchyły od normy należy konsultować z lekarzem, ponieważ na początku jest to jedyny objaw cukrzycy typu 2. Następnie należy wyeliminować czynniki odpowiedzialne za zbyt wysoki (hiperglikemię) albo zbyt niski (hipoglikemię) poziom cukru. W celu diagnostyki chorób towarzyszących (powikłań cukrzycy), należy przede wszystkim pamiętać o corocznych wizytach u okulisty, aby reagować na zmiany retinopatyczne. Do badań okresowych należy także dołączyć badanie moczu, aby stwierdzić obecność albumin w wydalanych płynach. Podwyższone ich stężenie może świadczyć o zaburzeniach nerek. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

Czym jest cukrzyca? Cukrzyca należy do zespołu chorób metabolicznych. Przy źle kontrolowanej lub niewykrytej cukrzycy głównym objawem może być hiperglikemia, która charakteryzuje się zbyt wysokim stężeniem glukozy we krwi. W chwili obecnej wyróżniamy kilka typy cukrzycy. Każdy z nich jest krótko opisana poniżej. Cukrzyca typu 1 Cukrzyca typu I ujawnia się zwykle (choć nie jest to zasadą) u ludzi młodych lub dzieci. W tym typie cukrzycy trzustka jest uszkodzona przez proces chorobowy i nie produkuje insuliny. Zaczyna się zwykle od bardzo dużego pragnienia. Dziecko nie rozstaje się z butelką wody. Potem chudnie, ale przecież dziecko rośnie i dużo się rusza. Niepokój u rodziców budzi dopiero zmiana zachowania – dotąd radosne i energiczne, staje się ospałe, wycofane i osowiałe. Warto być czujnym rodzicem Cukrzyca I typu bardzo często rozwija się na podłożu autoimmunologicznym. Oznacza to, że układ odpornościowy zwraca się przeciwko własnym tkankom i komórkom, w konsekwencji je niszcząc. Uszkodzone zostają komórki trzustki, odpowiadające za prawidłowe wydzielanie insuliny. Diabetolodzy zgodnie przyznają: cukrzycę w dzisiejszych czasach jest łatwo rozpoznać – charakterystyczne objawy są sygnałem, że należy wykonać podstawowe badania biochemiczne. Najbardziej istotne są wyniki badań określające poziom cukru we krwi, jak również proste badanie moczu na obecność glukozy. Zdarza się jednak, że pierwsze objawy cukrzycy są bagatelizowane albo mylone z innymi schorzeniami wieku dziecięcego, takimi jak zakażenia dróg oddechowych, infekcje, zakażenia grzybicze. Opracuj plan dietetyczny Żywienie dzieci z cukrzycą powinno być dobrze zaplanowane i dostosowywane do wieku, zapotrzebowania na składniki odżywcze – w celu utrzymania prawidłowej masy ciała i wzrostu. Każde dziecko powinno mieć opracowany grafik żywieniowy. Dieta dziecka powinna składać się z 3 głównych posiłków i zdrowych przekąsek. Posiłki powinny być spożywane regularnie co 3–4 godziny, by uniknąć spadków poziomu glukozy we krwi. Należy zaznaczyć, że po wysiłku fizycznym należy spożyć dodatkową przekąskę. Poziom glukozy powinien być sprawdzany glukometrem min. 4 razy dziennie – przed śniadaniem, obiadem, kolacją, przed snem. Czasami, pod wpływem zbyt dużej dawki insuliny, może dojść do nadmiernego spadku poziomu glukozy we krwi; chorzy muszą wtedy przyjąć dodatkową porcję cukrów, np. zjeść baton musli, wypić szklankę świeżo wyciśniętego soku. W żadnym wypadku nie mogą to być chipsy, paluszki, czekolada, batony czekoladowe, ciasta i inne produkty o dużej zawartości niezdrowego i utajonego tłuszczu oraz cukru. Ich wartość odżywcza jest jednak tak mała, że nie ma czego żałować! Przy okazji możemy nauczyć dziecko wyboru zdrowych produktów i zapobiec w ten sposób ewentualnej otyłości. Praktyczne porady Dziecko powinno codziennie zjadać pożywne śniadanie, które reguluje poziom glukozy we krwi i przyspiesza metabolizm. Na śniadanie wybierajmy pełne zboża (kasze, brązowy ryż, owies, chleb pełnoziarnisty), unikając podawania gotowych płatków śniadaniowych, które również zaliczamy do żywności przetworzonej, z wysokim indeksem glikemicznym (IG). Zachęcajmy dziecko do spożywania większej ilości warzyw i owoców z niskim IG. Błonnik w nich zawarty spowalnia wchłanianie glukozy w jelitach, ponadto są doskonałym źródłem witamin i składników mineralnych, tak potrzebnych do właściwego wzrostu i rozwoju dziecka. Szczególnie polecane są: zielone warzywa, jak sałata, jarmuż, surowa marchewka, nasiona roślin strączkowych (fasola, soczewica, groch, cieciorka), kapusta, buraki, a także truskawki, agrest, porzeczki, jabłka, grejpfruty i pomarańcze. Tłuszcze w bardzo nieznacznym stopniu, bo tylko w 10% podnoszą poziom glukozy we krwi. Ale z uwagi na to, że tłuszcz tłuszczowi nierówny, wybierajmy zdrowe rodzaje tłuszczu, np. oliwę, awokado, olej lniany, kokosowy. Należy jednocześnie ograniczyć udział w diecie izomerów trans kwasów tłuszczowych, występujących w margarynach twardych, słodyczach, chipsach, krakersach. Uważajmy również na mleko i przetwory mleczne. Mleko zawiera cukier prosty – laktozę, który u niektórych osób bardzo mocno podnosi poziom cukru we krwi. Dlatego zaleca się podchodzić do niego ostrożnie, szczególnie rano, kiedy zapotrzebowanie na insulinę i tak jest największe. Alternatywą jest stosowanie roślinnych rodzajów mleka (kokosowe, migdałowe, sojowe). Na glikemię poposiłkową ma wpływ także sposób przygotowywania posiłków. Łatwostrawne są produkty gotowane, a w szczególności rozgotowane, tarte, zmiksowane oraz rozdrobnione. W przypadku diety cukrzycowej chodzi o wydłużenie czasu trawienia spożywanych posiłków z uwagi na możliwość rozłożonego w czasie przyswajania cukru. Dlatego diabetykom zaleca się gotowanie al dente (nie tylko makaronów). Unikajmy zatem przetworzonej żywności i fast foodów oraz słodyczy. Są one nie tylko bardzo kaloryczne, podnoszą w znacznym stopniu poziom cukru, a też ich wpływ na uczucie sytości jest niewielki. Skutkuje to najczęściej podjadaniem między posiłkami. Lekko twardawe i chrupiące powinny być także warzywa. Wybierając kasze, warto sięgać po te grube, jak pęczak, kasza gryczana, które wchłaniają się zdecydowanie wolniej od drobnej kaszy perłowej. Mocno dojrzałe owoce są jednocześnie bardziej słodkie i szybciej podnoszą poziom cukru we krwi. Warto więc wybierać te nieco mniej dojrzałe i koniecznie spożywać je na surowo. Aktywność fizyczna zmniejsza poziom glukozy we krwi, dlatego należy zachęcać dziecko do ruchu i zabaw na świeżym powietrzu. Niniejszy artykuł pochodzi z kwartalnika Zdrowie z wyboru nr 61/2018 Cukrzyca spowodowana procesem immu-nologicznym. Ta forma cukrzycy, która stanowi zaledwie 5–10% wszystkich przypadków tej cho-roby — wcześniej określana jako cukrzyca insuli-nozależna, cukrzyca typu 1 lub cukrzyca młodo-cianych — jest spowodowana autoagresją typu ko-mórkowego prowadzącą do zniszczenia komórek b trzustki. Cukrzyca to choroba cywilizacyjna, w Polsce zapada na nią ok. 3 mln osób rocznie. Aż 90 proc. zachorowań dotyczy cukrzycy typu 2. Jak wskazują najnowsze badania, dla chorych jest szansa na wyleczenie. O cukrzycy mówimy, gdy poziom glukozy we krwi – zwany także poziomem cukru we krwi – jest zbyt wysoki. Jest to spowodowane tym, że trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub organizm nie wykorzystuje skutecznie wytwarzanej insuliny. Insulina jest hormonem, który „pomaga” glukozie z pożywienia dostać się do poszczególnych komórek organizmu gdzie zużywana jest w formie energii. Zaburzenia wytwarzania insuliny powodują, że organizm może stać się na nią oporny. Glukoza pozostaje we krwi i nie dociera do komórek. Istnieją dwa typy cukrzycy Cukrzyca typu 1, zwana jest też „cukrzycą młodzieńczą", bo chorują na nią głównie młodzi ludzie. Występuje, gdy organizm nie wytwarza insuliny, bądź układ odpornościowy atakuje i niszczy komórki trzustki wytwarzające insulinę. Żeby podtrzymać chorych przy życiu, podaje im się insulinę. Cukrzyca typu 2 występuje zdecydowanie częściej i jest zwykle wynikiem niezdrowego stylu życia. Może też wystąpić u kobiet w ciąży, na ogół jednak mija samoistnie po urodzeniu dziecka. Dlaczego zbyt wysoki poziom glukozy we krwi jest groźny dla zdrowia? Zbyt duża ilość glukozy we krwi może powodować szereg poważnych problemów zdrowotnych – przestrzegają lekarze. Może prowadzić do uszkodzenia wzroku, nerek, a także serca, powodując jego niewydolność. U chorych na cukrzycę wzrasta również ryzyko udaru. Czy jest skuteczne lekarstwo na cukrzycę? Na cukrzycę typu 1 nie ma skutecznego lekarstwa, podejmuje się jedynie kroki mające na celu opanowanie choroby. Najnowsze badania naukowców z Uniwersytetu Newcastle w Anglii dowodzą natomiast, że cukrzyca typu 2 jest uleczalna. Utrata wagi pozwala wyleczyć cukrzycę typu 2 W leczeniu cukrzycy typu 2 utrata nawet niewielkiej ilości wagi może mieć znaczenie – twierdzą lekarze. Ważne jest, żeby przejść na dietę redukującą wagę, jak najszybciej po zdiagnozowaniu choroby, wtedy przynosi najlepsze efekty. Jak wykazują badania, są też jednak przypadki gdy osoba 25 lat po diagnozie cukrzycy zastosowała dietę i choroba się cofnęła. Na czym polega dieta? Należy zdecydowanie ograniczyć cukry i eliminować z codziennej diety te produkty, które zawierają cukier Jeść wyłącznie nieprzetworzone produkty, głównie warzywa i owoce Trzeba włączyć do diety produkty z pełnego przemiału oraz zawierające chude mięso W codziennej diecie nie powinno zabraknąć kwasów tłuszczowych omega-3 W walce z cukrzycą pomaga ruch Regularne ćwiczenia fizyczne mogą obniżyć poziom glukozy we krwi – dowodzą najnowsze badania. Stwierdzono, że chorych na cukrzycę, którzy co najmniej cztery godziny tygodniowo wykonywali umiarkowane ćwiczenia (w tym chodzenie) lub energiczne ćwiczenia, o 40 proc. zmniejszyło się ryzyko rozwoju chorób serca w porównaniu do tych, którzy nie ćwiczyli. O zdrowych zmianach w swoim życiu powinni pomyśleć nie tylko chorzy na cukrzycę, ale również ci, u których zdiagnozowano jedynie podwyższony poziom cukru we krwi. Pomoże to zapobiec rozwinięciu się tej groźniej choroby, jaką jest cukrzyca – wskazują lekarze. Czytaj też:Witamina D zapobiega chorobom autoimmunologicznym. Najnowsze badania z Harvardu Źródło: Eat This, Not That Małgorzata Waszkiewicz. Cukrzyca typu 2 i nadciśnienie tętnicze – odpowiada Amelia Świsłowska. Nadciśnienie i torbiel nerki u chorej na cukrzycę typu 1 – odpowiada Lekarz chorób wewnętrznych Łukasz Wroński. Wynik poziomu potasu i cukrzyca – odpowiada Lek. Izabela Górkiewicz-Kot. Cukrzycę typu 2 można cofnąć wraz ze zmianą diety i stylu życia. Jednak cukrzyca typu 1 uważana jest za chorobę nieuleczalną. Charakteryzuje się ona utratą komórek w trzustce, które produkują insulinę i tym samym wymaga dożywotniego kontrolowania poziomu cukru we krwi i podawania insuliny. Przynajmniej tak powie Ci każdy lekarz. Nowe badanie opublikowane w 2019 roku sugeruje, że dieta naśladująca post może wyleczyć cukrzycę typu 1 u myszy. Oczywiście nie jest 100% pewne czy tak samo zadziałałoby to u ludzi, ale warto przyjrzeć się kilku faktom. Reklama Greens & Fruits czyli witaminy, minerały i enzymy z 50 owoców, warzyw i ziół – do kupienia w BioLoveShop – teraz w nowej 100% WEGAŃSKIEJ FORMULE. Co to jest dieta naśladująca post? Wiemy, że post na bazie wody zapewnia wiele korzyści zdrowotnych, w tym obniżenie poziomu glukozy we krwi, regenerację układu odpornościowego i komórek. Jednak przedłużony post jest trudny dla większości ludzi i ze względu na ekstremalny charakter może mieć niekorzystny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne. Dlatego naukowcy próbują tworzyć diety, które naśladują fizjologiczne korzyści przedłużonego postu bez obciążania organizmu całkowitym ograniczeniem spożywania jedzenia. Bo na takiej diecie mogliby pociągnąć tylko bretarianie. Ale oni przecież nie chorują na cukrzycę. Ta pani nie jest raczej bretarianką. Ale obraz genialny autorstwa Krzanoo w krakowskiej kawiarni o wiele mówiącej nazwie FitAgain Bretarianizm Tak na marginesie to kiedyś odżywianie się energią kosmosu – czyli właśnie bretarianizm – był dla mnie totalnie abstrakcyjne. Po co mielibyśmy przecież cały układ pokarmowy? W miarę własnego rozwoju coraz bardziej otwieram oczy na dziwne zjawiska. Wszystko jest energią, my jesteśmy energią, tworzymy świat wokoło siebie i jeśli jesteśmy na wystarczająco wysokich wibracjach możemy wytworzyć dokładnie wszystko co chcemy (zamieniamy np. wodę w wino, choć wcale to wino nikomu nie jest potrzebne). Prawdziwi bretarianie to wyjątkowo uduchowione osoby, oddający się praktykom medytacji i jogi od wielu lat, mający moc opanowania swoich pragnień. To wyższy poziom niedostępny dla przeciętnego zjadacza chleba. Reklama Witaminy i minerały dla dzieci oraz kwasy tłuszczowe Omega-3 pozyskane z peruwiańskich Anchois – w malutkich kapsułkach łatwych do połknięcia – do kupienia w Buddyzm Widziałam ostatnio „7 lat w Tybecie”. Pomijając nieziemsko pięknego Brada Pitta w tym filmie, jestem zafascynowana od jakiegoś czasu buddyzmem. Jest to filozofia niezmiernie mi bliska i bardzo uniwersalna. Nie martw się problemem, którego nie możesz rozwiązać. Doceniaj chwilę, którą masz, bo masz tylko tę chwilę. Szanuj każdą żywą istotę. Wróg to największy dar dla Ciebie, który pozwala Ci ewoluować. Jedna z buddyjskich ksiąg, „Tai Ping Sutra” mówi, że kiedy ludzie pojawili się na Ziemi nie musieli jeść ani pić. Mieli ten sam element energii w ciele, co niebo i ziemia i nie potrzebowali jedzenia, by żyć. Pierwsi ludzie odżywiali się energią kosmiczną poprzez bezpośrednią absorpcję yin i yang. Stopniowo jednak ludzie oddalali się od Stwórcy i zapomnieli o tym naturalnym źródle energii i zaczęli odczuwać głód. A mogło być tak pięknie. Dieta naśladująca post czyli Fasting Mimicking Diet – FMC Wracając do poszczenia – dieta naśladująca post jest niskokaloryczna, niskobiałkowa i wysokotłuszczowa oraz powoduje zmiany w glukozie, ciałach ketonowych i specyficznych czynnikach wzrostu podobnych do tych obserwowanych podczas długotrwałego postu na wodzie. Jedzenie podaje się w cyklach w danym okresie. Na przykład u myszy w cyklu tygodniowym ograniczano ilość kalorii przez 4 dni a następnie przez 3 dni miały dostęp do wszystkiego co chciały. U ludzi jeden cykl składa się z pięciu dni ograniczenia jedzenia i normalnego jedzenia w pozostałych dniach danego miesiąca. Taką dietę utrzymuje się przez 3 miesiące. Wegańskie bezglutenowe gnocchi z jarmużowym pesto w restauracji Veganic, jak nic nie dla bretarian Trzustka Trzustka ma takie małe wysepki, które są gęstymi skupiskami komórek odpowiedzialnymi za wydzielanie hormonów. Dwoma głównymi typami komórek hormonalnych są komórki beta wytwarzające insulinę i komórki alfa wytwarzające glukagon. Trzustkowe komórki β są bardzo wrażliwe na składniki odżywcze. Kiedy jesz posiłek, uwalniają one insulinę, która pomaga przenieść glukozę z krwioobiegu do komórek, gdzie zostanie wykorzystana do produkcji energii. Między posiłkami glukagon pomaga utrzymać minimalny poziom glukozy we krwi. NOWA KSIĄŻKA “JAK ZDROWO ODŻYWIAĆ DZIECI” W PIĘKNYM WYDANIU W TWARDEJ OPRAWIE JUŻ JEST!!!! Jeśli nurtują Cię pytania: Jak odżywiać dziecko, aby było zdrowe? lub jak zdrowo odżywiać dzieci? Jakie pokarmy są najważniejsze i najzdrowsze dla dziecka? Jak naturalnie wspierać odporność dziecka? I szukasz zdrowych i prostych przepisów na dania dla dziecka bez mięsa, bez nabiału, bez glutenu i bez cukru, to ta książka jest dla Ciebie E-book “Jak odżywiać dziecko aby było zdrowe?” lub książka “Jak zdrowo odżywiać dzieci” do kupienia na blogu Co niszczy cukrzyca typu 1 Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną, w której własny układ odpornościowy atakuje i niszczy wytwarzające insulinę komórki beta trzustki. Komórki beta u dorosłych osób replikują się w bardzo niskim tempie i tworzenie nowych komórek beta jest bardzo rzadkie. Gdy więc straciło się już te komórki, co ma miejsce w przypadku cukrzycy typu 1, to praktycznie nierealne jest ich odtworzenie i chorobę uważa się za nieodwracalną. Rewolucyjne badania W trakcie przeprowadzania badań naukowcy celowo wywołali cukrzycę typu 1 u myszy. Część myszy przeszła na dietę imitującą post, a część jadła bez żadnych ograniczeń. Okazało się, że te pierwsze powróciły po ok. 50 dniach do normalnych poziomów insuliny i glukozy. Natomiast u myszy z tej drugiej grupy poziom glukozy wciąż rósł. Ponadto testy tolerancji glukozy potwierdziły, że cykle FMD u myszy poprawiły zdolność do usuwania nadmiaru glukozy z krwi. FMD uruchamia także regenerację komórek beta trzustki. Czyli to co wydawało się nieodwracalne zaczęło się poprawiać. FMD jest w stanie cofnąć czas, promując profil ekspresji genów u dorosłych myszy, który zwykle obserwuje się tylko podczas rozwoju zarodkowego i płodowego. To dość zaskakujące odkrycie. Wspominałam już kiedyś o epigenetyce – pomysł, że ekspresję niektórych genów można włączyć lub wyłączyć, w zależności od środowiska w jakim znajdują się komórki. Zasadniczo genetyczny plan budowy trzustki jest obecny w każdej pojedynczej komórce w ciele (podobnie jak plan budowy każdego innego narządu). Ale ten plan genetyczny włącza się tylko w określonych momentach i tylko w niektórych komórkach, gdy otrzymują one odpowiednie sygnały. I to właśnie dzieje się gdy organizm jest poddany FMD. FMD odwraca więc cukrzycę typu 1 u myszy. Ale co z ludźmi? Niestety, bardzo trudno jest zmierzyć regenerację trzustki u żywych ludzi, ponieważ nie możemy zebrać ludzkiej tkanki, tak jak możemy w przypadku myszy. Zamiast tego naukowcy przeprowadzili ex vivo (czyli poza ciałem) eksperymenty na hodowanych ludzkich wysepkach trzustkowych zarówno od zdrowych ludzi, jak i od chorych na cukrzycę typu 1. Wykazali, że podczas FMD – próbki surowicy krwi miały wyższy poziom czynników wzrostu i ciał ketonowych oraz niższe poziomy glukozy. A tu kultowy napis ŁÓDŹ (na wzór słynnego napisu LOVE Roberta Indiany) w nowo otwartym kulturalno-jedzeniowym Monopolis Czy zostaliśmy stworzeni, aby jeść trzy razy dziennie? Współczesny styl życia przegonił nasze geny. Nasi przodkowie wielokrotnie byli narażeni na niedobory żywności i raczej nie jedli trzech posiłków dziennie. Zwierzęta także świetnie radzą sobie z brakiem żywności. W czasach niedoboru łagodny zanik tkanek i narządów minimalizuje wydatek energetyczny. Po ponownym karmieniu ciało może odbudować te tkanki z powrotem do swojej normalnej objętości. W mysim modelu cukrzycy typu 1 dieta naśladująca post powoduje krótkotrwałe zmniejszenie liczby komórek β, które powracają do normalnego poziomu po ponownym karmieniu. Odbywa się to poprzez przeprogramowanie linii i regenerację komórek beta, skutecznie przywracając produkcję insuliny. Podobne zmiany zaobserwowano w hodowanej ludzkiej trzustce, ale konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia, że regeneracja komórek β występuje również u żywych ludzi. Badania te jednak dają dużą nadzieję, że tak właśnie będzie. Czy FMD może rozwiązać problem cukrzycy typu 1? FMD na pewno pomoże przywrócić produkcję insuliny przez komórki β, ale nie rozwiąże pierwotnego źródła problemu. Jest nim najprawdopodobniej nietolerancja pokarmowa, która wytwarza przeciwciała reagujące krzyżowo z komórkami wysepek trzustkowych. Dla osób z cukrzycą typu 1 pojawia się więc światło w tunelu, że jednak jest szansa na poradzenie sobie z tą chorobą. Choć oczywiście nie jest to takie proste. Skoro jednak nie wiąże się z ryzykiem dlaczego by nie spróbować? Zobacz też jak jednej mamie udaje się walczyć z cukrzycą typu 1 u jej córki. Wpadnij też na moje konto na INSTAGRAMIE – dużo fajnych przepisów dla dzieci, interesujące story i inspirujące przesłania dla dobra mamy i dziecka. Źródła: blog o zdrowiu dziecka i mamy Blog Noemi Demi to znacznie więcej niż zwykły blog parentingowy, to inspiracja do działania, do wyboru tego co najlepsze dla Ciebie i Twojego dziecka, do zamieszania Ci w głowie i do zmian, jeśli tylko odważysz się wprowadzić je w życie. Szukasz witamin, suplementów i zdrowej żywności dla siebie i dziecka? Zajrzyj do naszego sklepu DISCLAIMER: Moje artykuły to osobiste przemyślenia na temat szeroko pojętej tematyki zdrowotnej na bazie informacji z jak najlepiej wybranych źródeł oraz własnego doświadczenia. Nie zastępują profesjonalnej porady lekarskiej. Pamiętaj – o swoim zdrowiu i zdrowiu swoich dzieci decydujesz Ty sama. Nieleczona cukrzyca typu 1 w wielu przypadkach prowadzi też do skrócenia życia nawet o kilkanaście lat, często jest chorobą śmiertelną. Cukrzyca typu 2 jest znacznie częściej diagnozowanym schorzeniem, szczególnie u ludzi dorosłych i starszych (szacuje się, że stanowi aż 90% wszystkich przypadków cukrzycy na świecie).
Moja droga do wyleczenia się z cukrzycy typu 1, na którą chorowałam 24 lata, była usłana kolcami a nie różami… Nazywam się Małgorzata Rudnik. Na cukrzycę typu 1 chorowałam 24 lata. W 2010 roku przeszłam pierwszą w Polsce operację przeszczepu trzustki. Na co dzień pracuję zawodowo. W wolnym czasie lubię jeździć na rowerze, czytać książki, spotykać się ze znajomymi. Moją największą pasją jest Zumba. Przy niej zapominam o całym świecie. Lubię kiedy w moim życiu dużo się dzieje. Interesuję się transplantologią, diabetologią, nowymi technologiami i odkryciami medycznymi. Działam w kierunku propagowania idei przeszczepiania trzustki u chorych na cukrzycę typu 1 zanim pojawią się groźne powikłania cukrzycowe. Gdy zachorowałam na cukrzycę, wizyty kontrolne u lekarzy były dla mnie stresujące. Bałam się czy nie usłyszę, że powikłania cukrzycowe postępują, i że są to już nieodwracalne zmiany. Odkąd pamiętam, zawsze miałam chwiejną cukrzycę. Pomimo moich codziennych starań poziomy cukru we krwi wahały się w granicach 40 – 400 mg%. Wiadomo, że takie skoki mogą powodować powikłania. Wtedy nie mogłam zrozumieć, dlaczego mam taką cukrzycę. Zwykle lekarze patrzyli na mnie jak na osobę, która nie radzi sobie ze swoją chorobą, a to nie tak było. Po skończeniu studiów zaczęłam intensywniej i na własną rękę poszukiwać metod wyleczenia się z cukrzycy. Dotychczas cały czas leczyłam się insuliną, ale ja chciałam być zdrowa i niezależna od insuliny. W 2002 r. przez przypadek natknęłam się na reklamę jednego z kolorowych magazynów o zdrowiu i tam na okładce przeczytałam o chirurgicznym leczeniu cukrzycy. Oczywiście szybko kupiłam ten numer. W artykule pt. „Wyspy nadziei” przeczytałam o mających niebawem ruszyć w Polsce przeszczepach wysp trzustkowych, które pozwolą pozbyć się cukrzycy typu 1. Odszukałam chirurga, który zajmował się tym programem przeszczepów wysp trzustkowych i wtedy też trafiłam do Instytutu Transplantologii na Lindleya w Warszawie. Tak rozpoczęła się moja droga do przeszczepu. Ze względu na fakt, że przez kolejne lata program ten nie ruszył w Polsce, w 2006 r. wystąpiłam z wnioskiem do Ministerstwa Zdrowia o zgodę na takie leczenie poza granicami kraju (w UE). Napisałam wiele pism i przeprowadziłam wiele rozmów. Barierą nie do przeskoczenia okazały się względy proceduralne, np. który konsultant krajowy ma wypełnić wniosek: diabetolog czy transplantolog. Ostatecznie nie dostałam zgody na przeszczep. Po tym wszystkim nadzieja na życie bez cukrzycy zgasła. Nieustannie szukałam doniesień w mediach, prasie, Internecie o nowych możliwościach leczenia. Nie było ich zbyt dużo a jeśli już to tak naprawdę nic konkretnego. Wszystko wówczas było w fazie eksperymentalnej w laboratoriach, co oznaczało, że do fazy testów na człowieku był jeszcze długi czas. A życie z cukrzycą nie jest łatwe pomimo wielu udogodnień. W styczniu 2009 r. na wizycie kontrolnej w Instytucje Transplantologii u mojego lekarza prowadzącego, otrzymałam do rozważenia propozycję przeszczepu całej trzustki. To metoda na pozbycie się cukrzycy i zahamowanie rozwoju powikłań. Nigdy wcześniej taki przeszczep nie był robiony w Polsce. Miałam zaufanie do mojego lekarza, dlatego zadałam mu tylko jedno pytanie: czy w moim przypadku lepiej jest nadal chorować na cukrzycę czy poddać się przeszczepowi trzustki? Usłyszałam, że w moim konkretnym przypadku warto rozważyć tę metodę leczenia. Ponownie zapaliło się światełko nadziei. Decyzję podjęłam dość szybko. Zanim jednak rozpoczął się proces mojej kwalifikacji minęło 9 długich miesięcy. Myślę, że to był czas dla wszystkich osób zaangażowanych w mój przeszczep na gruntowne przemyślenie i utwierdzenie się w decyzji o zastosowaniu u mnie właśnie tej metody leczenia. W końcu miał to być pionierski przeszczep tego typu w Polsce. Moja kwalifikacja rozpoczęła się w październiku 2009 r. i zakończyła pomyślnie dla mnie r. Kwalifikacja to niezliczona liczba szczegółowych badań, konsultacji specjalistycznych, pobytów w szpitalu, a w moim przypadku również 2 zabiegi operacyjne. Był to też etap bombardowania lekarzy kwalifikujących moimi dziwnymi pytaniami rozwiewania moich wątpliwości. W tym trudnym dla mnie okresie tylko raz miałam chwilę zwątpienia nad słusznością podjętej decyzji. Było to po rozmowie telefonicznej z osobą, która była po przeszczepie nerki i trzustki. Teraz wiem, że każdy człowiek inaczej odbiera to, co go w życiu spotyka. Jedni cieszą się z małych rzeczy, a inni nie potrafią z dużych. Z resztą każdy ma inne oczekiwania od życia. Mój przeszczep to efekt dobrej współpracy z lekarzami i zaufanie, które jest podstawą sukcesu. Patrząc teraz z perspektywy czasu na to wszystko, co wydarzyło się w ciągu ostatnich lat, sama sobie się dziwię skąd miałam tyle siły i wytrwałości. Decyzja była bardzo trudna i wiązało się z ryzykiem nieprzeżycia zabiegu. Nikt nigdy nie powiedział mi, że na pewno dobrze postępuję. W pewnym sensie byłam egoistką, która najbliższych postawiła pod ścianą, oni musieli zaakceptować każdą moją decyzję. Gdyby byli przeciwni, w tamtym czasie dla mnie znaczyłoby to, że się ode mnie odwracają. A przecież wspierając mnie, oni również odczuwali ogromny lęk o moje zdrowie i życie. Przygotowując mnie do przeszczepu, lekarze różnych specjalności bardziej przestrzegali mnie przed powikłaniami, niż przedstawiali pozytywne aspekty. Teraz wiem, że tak jest lepiej dla pacjenta. Po przeszczepie jest ciężko, ale jest też siła do walki o szybki powrót do zdrowia. Pamiętam jak tydzień po przeszczepie w rozmowie telefonicznej z moją koleżanką chciałam się pożalić. Najbliższym nie chciałam sprawiać dodatkowego bólu. Lekarze nigdy nie mówili, że będzie łatwo. Chciałam jej więc powiedzieć jak jest mi ciężko i źle. Na co usłyszałam, że przecież sama tego chciałam, że spełniło się moje marzenie. Trzeba było samej dźwigać to, co się wzięło na swoje barki. Nawet nie mogłam sobie głośno ponarzekać. Nikt z Nas nie jest w stanie sobie wyobrazić jak wiele może znieść. Niedawno przeczytałam lub usłyszałam stwierdzenie, że ból jest ceną za wszystko to, co w życiu najważniejsze. Może przez to bardziej doceniamy to, co „nabyliśmy”. Odkąd zachorowałam na cukrzycę typu 1 często marzyłam o tym, że jestem zdrowa. Zastanawiałam się, jak to może wyglądać. Dziwne marzenie, teraz już wiem. Takie bardziej „normalne” też oczywiście miałam i nadal mam. Na pewno kiedyś się spełnią.  Jakiś czas temu oglądałam serial dokumentalny o osobach czekających na przeszczep organu. Jedna z bohaterek mówiła o swoich obawach oczekując na przeszczep. Bała się, że dawca nie znajdzie się na czas. Ja się tego nie bałam. Miałam więcej czasu bo moja choroba była uciążliwa, ale nie śmiertelna. Decyzja o przeszczepie była świadomym wyborem zamiany jednej metody leczenia na inną. To był wybór, a nie konieczność. Ja bałam się, tego, co mogłoby się stać, jeśli przeszczep nie udałby się i mój organizm odrzuciłby nowy organ. W takim wypadku nie miałam alternatywnego sposobu na rozwiązanie problemu. Oznaczałoby to dla mnie brak możliwości życia bez cukrzycy. Cieszę się, że udało się. Dostałam inne, mniej uciążliwe życie. Dostałam bezcenny Dar, za który jestem wdzięczna. Z natury jestem pesymistką, ale myśląc o przeszczepie, myślałam pozytywnie. Właśnie dlatego udało się. Zobacz Wszystkie
cukrzyca typu 1 wyleczalna
Przyczyny. Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną, w której dochodzi do zjawiska autoagresji, czyli niszczenia własnych komórek. Autoprzeciwciała produkowane przez system odpornościowy powodują prawie całkowite zniszczenie komórek β trzustki, odpowiedzialnych za produkcję insuliny. Cukrzyca typu 1 jest chorobą przewlekłą. Fot. / Opublikowano: 09:15Aktualizacja: 18:35 Cukrzyca typu 1 (cukrzyca młodzieńcza, cukrzyca insulinozależna) to postać cukrzycy najczęściej diagnozowana u dzieci. Stanowi ona około 10 proc. wszystkich przypadków cukrzycy, a jej rozwój jest konsekwencją procesu autoimmunologicznego, niszczącego komórki beta trzustki. Skutkuje to znaczącym obniżeniem lub zahamowaniem wydzielania insuliny, co prowadzi do zwiększenia poziomu glukozy we krwi i braku możliwości wykorzystania jej jako źródła energii. Nieleczona cukrzyca typu 1 stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia. Cukrzyca typu 1 – przyczynyObjawy cukrzycy typu 1Cukrzyca typu 1 – diagnostykaCukrzyca typu 1 – leczenieHipo- i hiperglikemia jako powikłanie leczenia insulinąCukrzyca typu 1 – dieta Cukrzyca typu 1 to najczęściej diagnozowana choroba przewlekła wieku dziecięcego. U podłoża choroby leży postępujące zniszczenie komórek trzustki wydzielających insulinę, co prowadzi do niedoboru tego hormonu. To podstawowa różnica pomiędzy cukrzycą typu 1 a 2 – w cukrzycy typu 2 insulina jest syntetyzowana przez trzustkę, jednak komórki nie są wrażliwe na działanie hormonu. Cukrzyca typu 1 uznawana jest za chorobę o charakterze autoimmunologicznym, podkreślany jest także znaczący wpływ predyspozycji genetycznych. Przyczyny cukrzycy typu 1, prowadzące do aktywowania procesu autoimmunologicznego są zróżnicowane i mogą obejmować współwystępowanie następujących czynników: Predyspozycje genetyczne. Przyczyny cukrzycy typu 1 mogą być związane z dziedziczeniem. Nie od dziś wiadomo, że jeśli w rodzinie występowała cukrzyca, rośnie ryzyko pojawienia się jej w kolejnych pokoleniach. Większość osób cierpiących na cukrzycę typu 1 twierdzi jednak, że w rodzinie nikt wcześniej na nią nie chorował. Warto wiedzieć, że częściej „gen cukrzycy” dziedziczy się od ojca niż od matki. Jak twierdzą lekarze, w przypadku, gdy na cukrzycę typu 1 cierpi ojciec, ryzyko odziedziczenia jej wynosi 10 proc. Jeśli na cukrzycę typu 1 cierpi matka, prawdopodobieństwo przekazania genu choroby wynosi: – 4 proc., jeśli urodzi dziecko po 25. roku życia, – 1 proc., jeśli dziecko przyjdzie na świat po ukończeniu przez matkę 15. roku życia. Infekcje wirusowe jako przyczyny cukrzycy typu 1. Zgodnie z pewnymi teoriami, przyczyny cukrzycy typu 1 związane są z aktywnością enterowirusów. Przyczyniają się one zarówno do groźnego zapalenia mózgu, jak i do zwykłych przeziębień. Wywołują również choroby skórne oraz zapalenie mięśnia sercowego. Co ciekawe, na cukrzycę typu 1 większość chorych zapada w okresie zimowym, a infekcje dopadają zazwyczaj jesienią – być może jest to kolejny dowód na związek między cukrzycą a wirusami. Coraz częściej wskazuje się ponadto na związek między wirusami różyczki, cytomegalii, świnki czy rotawirusami a ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 1. Niedobór witaminy D. Jak dowodzą niektóre badania, przyczyną cukrzycy typu 1 mogą być warunki środowiskowe, w tym ekspozycja na słońce i wielkość skórnej syntezy witaminy D. Okazuje się, że pojawia się ona najczęściej w chłodnych rejonach, np. w Skandynawii. Dla porównania w Afryce, gdzie ekspozycja na słońce jest dużo większa i co za tym idzie – większa jest ilość produkowanej witaminy D – zapadalność na tę chorobę jest o wiele mniejsza. Ponadto okazuje się, że dzieci, które regularnie przyjmowały witaminę D, zdecydowanie rzadziej zapadały na cukrzycę typu 1. W przeprowadzonych badaniach okazało się również, że u osób mieszkających w Kanadzie i Norwegii występuje 300 razy większe prawdopodobieństwo tego rodzaju cukrzycy niż u mieszkańców Stanów Zjednoczonych – jest to również związane z klimatem panującym w tych państwach. Czynniki dietetyczne. W opinii lekarzy przyczyną cukrzycy typu 1 może być żywienie – ma ono ogromne znaczenie także w pierwszych miesiącach życia. Do czynników chorobowych związanych z odżywianiem zalicza się najczęściej: zbyt wcześnie włączenie do diety dziecka mleka krowiego oraz zbyt szybkie odstawienie dziecka od piersi. Należy również uważać, aby do diety dziecka zbyt wcześnie nie włączać warzyw korzeniowych i owoców jagodowych. W okresie niemowlęcym pośrednią przyczyną cukrzycy typu 1 w opinii różnych lekarzy mogą być także zaburzenia flory się, że w przypadku cukrzycy typu 1 przyczyny mogą być związane z różnymi konserwantami. Wielu lekarzy widzi związek między dużą ilością przetworzonego jedzenia a coraz wyższymi wskaźnikami zapadalności na tę chorobę. Jak twierdzą: dwie dekady temu nie było w jedzeniu tak dużej ilości barwników i wzmacniaczy smaku i cukrzyca typu 1 pojawiała się o wiele rzadziej. Jeżeli więc chcemy uchronić dziecko przed chorobą, warto zaprzestać podawać mu posiłki złożone z żywności przetworzonej. Objawy cukrzycy typu 1 Cukrzyca typu 1 określana jest mianem cukrzycy młodzieńczej, gdyż objawy choroby pojawiają się najczęściej między 10 a 19 rokiem życia. U osób cierpiących na cukrzycę typu 1, objawy wynikają z występowania hiperglikemii, czyli zbyt wysokiego poziomu glukozy we krwi. Manifestacje choroby są podobne zarówno u dzieci, jak i młodych dorosłych są takie same i obejmują następujące objawy: Nagła utrata masy ciała. Jeśli dziecko nie przeszło na dietę ani też nie zaczęło intensywnych treningów, nagły spadek wagi powinien być dla rodziców niepokojącym objawem. Może być on wynikiem postępującego odwodnienia – w ciągu tygodnia dziecko może stracić nawet 2–3 kg. Przez 6 miesięcy trwania cukrzycy typu 1 obserwuje się spadek masy ciała do 5 proc.. Spadek masy ciała jest wynikiem niedoboru insuliny, prowadzącego do braku możliwości wykorzystania glukozy jako źródła energii. Wówczas energia pozyskiwana jest z tkanki tłuszczowej i białek mięśniowych, co objawia się nagłym chudnięciem. Poliuria, czyli częste oddawanie moczu. Jeśli dziecko odwiedza toaletę bardzo często, to znak, że może być chore na cukrzycę. Co więcej, może ono często się moczyć podczas snu. Konsystencja moczu bywa u diabetyka lepka, wyróżnia się niekiedy słodkim smakiem i charakterystycznym zapachem acetonu. W cukrzycy typu 1 we krwi odnotowuje się wysoki poziom cukru, co skutkuje wzmożoną produkcją moczu (w celu odfiltrowania nadmiaru glukozy) i niekontrolowanym moczeniem się. Polidypsja, czyli nadmierne pragnienie. Za częstym oddawaniem moczu idzie nadmierne pragnienie. Im więcej organizm produkuje moczu, tym mniejsza jest objętość wody we krwi, co prowadzi do odwodnienia. Pragnienie diabetyka okazuje się tak duże, że może pić on szklankę za szklanką – nawet te napoje, które wydawały się mu wcześniej niesmaczne. Rodzice powinni zwrócić uwagę na ten objaw, często jest on bowiem bagatelizowany. Zmiany nastroju. Podwyższony poziom cukru we krwi ma odzwierciedlenie w nastroju dzieci. Bardzo charakterystyczne w cukrzycy typu 1 u dzieci jest zmęczenie oraz drażliwość. Dzieci w niektórych sytuacjach mogą być agresywne oraz stracić zapał do nauki i zabawy. Co więcej, w przypadku dzieci chorujących na cukrzycę typu 1 odnotowuje się wyższy stres niż w przypadku dzieci zdrowych. Niemowlęta cierpiące na tę chorobę często płaczą i również odczuwają niepokój. Inne objawy mogące sugerować cukrzycę u dzieci typu 1 to przewlekłe zmęczenie, odwodnienie organizmu, suchość skóry i błon śluzowych, świąd skóry, spowolnione gojenie się ran, większa podatność na infekcje, a także zaburzenia widzenia. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Good Aging Naturell Witamina D 1000mg, 365 tabletek 70,00 zł Odporność Naturell Czosnek Max Bezzapachowy, 90 kapsułek 17,39 zł Odporność Estabiom Baby, Suplement diety, krople, 5 ml 28,39 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z Twoim mikrobiomem, 30 saszetek 139,00 zł Cukrzyca typu 1 – diagnostyka W celu zdiagnozowania cukrzycy typu 1 konieczne jest wykonanie oznaczenia glikemii na czczo oraz glikemii przygodnej, czyli oznaczanej w dowolnym momencie dnia. Cukrzyca rozpoznawana jest wówczas, gdy poziom glukozy na czczo w minimum dwóch pomiarach przekracza 125 mg/ dl lub wówczas, gdy glikemia przygodna przekracza 200 mg/ dl i towarzyszą jej objawy cukrzycy. Można ponadto wykonać doustny test obciążenia glukozą – cukrzyca diagnozowana jest wtedy, gdy po dwóch godzinach od doustnego podania 75 g glukozy glikemia przekracza 125 mg/ dl. W przypadku cukrzycy typu 1 wskazane jest ponadto oznaczenie miana autoprzeciwciał, co pomaga różnicować cukrzycę typu 1 i 2. Mowa o przeciwciałach IAA (przeciwko insulinie), GADA (przeciwko dekarboksylazie kwasu glutaminowego), ICA (przeciwko komórkom trzustki). Pomocniczo można oznaczyć poziom peptydu C oraz insuliny, które w cukrzycy typu 1 będą obniżone. Cukrzyca typu 1 – leczenie Leczenie cukrzycy typu 1 należy wdrożyć jak najszybciej po postawieniu diagnozy. Cukrzyca typu 1 jest chorobą przewlekłą, wymagającą stałego leczenia. Odpowiedzi na pytania: „czy cukrzyca typu 1 może się cofnąć” oraz „czy cukrzyca typu 1 jest uleczalna” wciąż są negatywne, choć naukowcy nie ustają w próbach opracowania innowacyjnych metod leczenia. Warto natomiast podkreślić, że odpowiednio leczona cukrzyca typu 1 umożliwia normalne funkcjonowanie chorego i minimalizuje ryzyko rozwoju powikłań cukrzycy. To szczególnie ważne zwłaszcza dla kobiet planujących potomstwo, gdyż – jak wiadomo – źle prowadzona cukrzyca u matki może wiązać się z zaburzeniami rozwoju płodu. Nowoczesne metody leczenia pozwalają na normalizowanie poziomu glukozy u kobiet, które dotknęła cukrzyca typu 1, a ciąża przebiega wówczas prawidłowo. Standardowo leczenie cukrzycy typu 1 obejmuje farmakoterapię, insulinoterapię oraz zmianę trybu życia. Cukrzyca typu 1 jest cukrzycą insulinozależną – w jej przebiegu stwierdzany jest niedobór insuliny, stąd konieczność dostarczenia tego hormonu. Chorzy na cukrzycę typu 1 muszą wykonywać iniekcje insuliny, dzięki czemu brak syntezy tego hormonu równoważony jest dostarczaniem insuliny z zewnątrz. Liczba iniekcji ustalana jest indywidualnie dla każdego pacjenta, niekiedy istnieje konieczność korzystania z pompy insulinowej, która umożliwia ciągły wlew insuliny, zapobiegając znacznym wahaniom glikemii. W leczeniu stosowane mogą być: analogi insulinowe szybko działające, których działanie utrzymuje się przez 6 – 8 godzin; takie rozwiązanie dedykowane jest osobom o unormalizowanym trybie życia, a iniekcje wykonywane są na pół godziny przez głównymi posiłkami, analogi insulinowe o pośrednim czasie działania, których czas działania sięga 16 – 18 godzin, a iniekcje wykonywane są zazwyczaj wieczorem, a niekiedy także rano, analogi insulinowe o długim czasie działania, sięgającym 24 godzin. W leczeniu cukrzycy typu 1 należy uwzględnić odpowiedni styl życia – regularną aktywność fizyczną, a także właściwy model żywienia. Stale podejmowane są próby opracowania innowacyjnych terapii cukrzycy typu 1, a w próbach tych niemały udział mają także polscy naukowcy. Jedną z obiecujących metod leczenia cukrzycy typu 1 może być szczepionka na cukrzycę, nad którą trwają prace m. in. w Gdańskim Uniwersytecie Medycznym. Naukowcy wyizolowali limfocyty TREG, które mają zdolność hamowania procesu autoimmunologicznego prowadzącego do niszczenia komórek trzustki. Podanie szczepionki kilkunastu dzieciom ze świeżo rozpoznaną cukrzycą poskutkowało zahamowaniem postępu choroby i przywróceniem prawidłowego poziomu insuliny we krwi. Kolejna obiecująca metoda leczenia cukrzycy typu 1, która być może w przyszłości będzie powszechnie stosowana, to przeszczep komórek macierzystych. Badania nad tą metodą leczenia trwają od kilku lat i obecnie przeszły z fazy testów na zwierzętach do badań klinicznych z udziałem chorych. Ponadto trwają prace nad uzyskaniem trójwymiarowego modelu trzustki uzyskanego dzięki technologii druku 3D. Hipo- i hiperglikemia jako powikłanie leczenia insuliną Iniekcje insuliny powinny być wykonywane ściśle według wskazań lekarza; znaczenie ma zarówno dawka wstrzykniętej insuliny, jak i pora wykonania zastrzyku, a także aktualny poziom glukozy we krwi. Jeśli użyta zostanie zbyt duża dawka insuliny, wówczas może pojawić się hipoglikemia, czyli spadek poziomu glukozy we krwi poniżej normy (3,9 mmol/ l). Objawy umiarkowanej hipoglikemii obejmują m. in. osłabienie, bóle i zawroty głowy, drżenie mięśniowe, rozdrażnienie czy nadmierną potliwość. Natomiast znaczna hipoglikemia to stan zagrażający zdrowiu, a nawet życiu, gdyż organem najbardziej wrażliwym na spadek glikemii jest mózg. Takiej hipoglikemii towarzyszy uczucie splątania, drgawki, zaburzenia świadomości, śpiączka a nawet śmierć. Gdy chory na cukrzycę zaobserwuje u siebie objawy hipoglikemii, powinien sięgnąć po jakiekolwiek źródło glukozy, a w przypadku utraty przytomności konieczne jest wykonanie zastrzyku z glukagonu, czyli hormonu o działaniu antagonistycznym do insuliny. Odwrotną do hipoglikemii sytuacją jest hiperglikemia, czyli zbyt wysoki poziom glukozy we krwi. Stan taki może towarzyszyć wówczas, gdy stosowane są zbyt niskie dawki insuliny. Hiperglikemia objawia się sennością, zmęczeniem, nasilonym pragnieniem. Nie jest to stan nagły, który – tak jak hipoglikemia – może zagrażać życiu. Jednak długotrwale utrzymująca się hiperglikemia sprzyja powstawaniu uszkodzenia wielu narządów, w tym oczu, nerek, naczyń krwionośnych, wątroby, a także nerwów, co skutkuje rozwojem powikłań cukrzycy. Cukrzyca typu 1 – dieta Dieta w cukrzycy typu 1 powinna być zbilansowana pod kątem zawartości węglowodanów. W tym celu stworzono pojęcie tzw. wymiennika węglowodanowego, czyli jednostki określającej 10 g węglowodanów przyswajalnych (czyli bez błonnika pokarmowego). Dokładna znajomość ilości węglowodanów w posiłku pozwala dopasować odpowiednie dawkowanie insuliny. W komponowaniu diety pomagają także wymienniki białkowo – tłuszczowe, czyli równowartość 100 kcal pochodzących z białka lub tłuszczu. Prawidłowe proporcje makroskładników w diecie chorych na cukrzycę to: węglowodany 40 – 50 proc., białko 15 – 20 proc. oraz tłuszcze (głównie nienasycone) 30 – 35 proc. Bibliografia: Scott M. i in., Tietz: medycyna laboratoryjna w praktyce; MedPharma 2007 Christen U. i in., Infection as a cause of type 1 diabetes; Curr Opin Rheumatol, 2012, Jul 24(4) Harris S., Vitamin D in type 1 diabetes prevention; J Nutr, 2005, Feb 135 (2) DiMeglio A. i in., Type 1 diabetes; Lancet, 2018, Jun Norris J., Infant and childhooddiet and type 1 diabetes risk: recent advances and prospects; Curr Diab Rep, 2010, Oct 10(5) Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Justyna Mazur Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Cukrzyca typu 1 to przewlekła choroba bardzo często diagnozowana u dzieci. Objawia się wzmożonym pragnieniem, częstym oddawaniem moczu, utratą masy ciała mimo dużego apetytu. Leczenie cukrzycy typu 1, zarówno u dzieci, jak i u dorosłych, polega na regularnym podawaniu insuliny i monitorowaniu poziomu cukru we krwi.

Witam. Na dzień dzisiejszy jedynym sposobem wyleczenia cukrzycy jest przeszczep trzustki. Z uwagi na fakt, że jest to zabieg niezwykle trudny oraz to, że trzeba po nim przyjmować leki osłabiające odporność, przeprowadzany jest niemalże wyłącznie w przypadku przeszczepów nerki u chorych z cukrzycową chorobą nerek i nawet wtedy udaje się bardzo rzadko. Lekarz na Oddziale I wewnętrznym i nefrologii w Międzyleskim Szpitalu Specjalistycznym w Warszawie.

ጭипсиклих жицο κонΛուглըжውз арաμեчሙσол глохКлըኚաዒጾсл χէвጌеф уባа
Ψоծитሩዬоւሿ αጫοχоселТветвог о бጲвачօψуЕւሦсинунт хрωኀሥпиյዊхон сришипዎ анοβοցаже
Սоգኝмևш ихраձарПсዎфеξዋ ջիւебаςес оτዊфθኤоԱዓኁ ри ецуմаδቢрсХиሗθ дуχ ጨኼаቃ
Ժըρሥнሳ щадετኇтриλ υЕслօбифеդ вωξխዑιΡሏንαчοκахр яроቼиклиլСрентомኀ ዶը
Гևскըճи цэЕцазαպ ጻյиሯеՐኅግ θቱօղИሦխδ σас ጡсιпоβ
Щօኘо ηሬլ ዑижፗшеσЛዧрсուзи εх бևлиИզոсвխኚαжу υлукусреκу иλεпрոտСሿлаረ ձош аֆунтеճω
Proporcje diety w cukrzycy typu 1. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne (PTD) zaleca, by 40–50% dobowego zapotrzebowania na energię było pokrywane przez węglowodany, 20–25% przez białko, a 30–35% przez tłuszcze. Rekomendacje dotyczące pochodzenia białka i tłuszczów oraz regularności posiłków są identyczne jak w przypadku
Kiedy Zuzia zachorowała nie zadawałem sobie tego pytania. Mój Tato uparcie twierdził, że jest to możliwe. Nie miał do tego żadnych racjonalnych podstaw. Byłem tak pochłonięty terapią i złością na to co się stało, że zabrakło mi pokory aby zadać sobie to pytanie i podejść z szacunkiem do możliwości regeneracji naszych ciał i do tego co chciał przekazać mi ojciec. Teraz, równo dwa lata po jego śmierci, odkąd świat obiegła informacja o Danielu Darkesie to pytanie zadaje sobie wiele tysięcy ludzi. Ja też je sobie zadaję. Jeśli chcecie sobie wyrobić na ten temat pogląd to zapraszam Was do lektury krótkiego wywiadu jaki ukazał się na portalu za sprawą Elizabeth Rowley. Jak wykryto u mnie cukrzycę? ER: Powiedz nam proszę coś o sobie i Twojej cukrzycy. Kiedy zostałeś zdiagnozowany? DD: Cukrzyca typu 1 została u mnie wykryta w lutym 2011 roku w wieku 23 lat, bezpośrednio po wyjściu z wojska. Zacząłem pracę jako inżynier i mniej więcej w dwa tygodnie później zaobserwowałem typowe objawy cukrzycy typu 1: pragnienie, utratę wagi, nieostre widzenie oraz częste wymioty. W końcu straciłem przytomność i zostałem zabrany przez ambulans do szpitala gdzie zdiagnozowano u mnie cukrzycę. Od chwili diagnozy całkiem nieźle zarządzałem swoją cukrzycą. Biegałem długie dystanse, co mogło mieć na to wpływ, potwierdzają to zresztą niektóre obecnie przeprowadzane testy. ER: Czy w momencie wykrycia cukrzycy miałeś wykonywany test c-peptydu, który potwierdziłby, że twoje ciało nie produkuje już insuliny? DD: Tak, miałem i te testy potwierdziły, że moja trzustka nie wytwarza już insuliny. Bez wątpienia jeśli chodzi o wytwarzanie insuliny to nie było tam już kompletnie nic. Byłem również badany na obecność przeciwciał niszczących komórki beta i testy wypadły pozytywnie. Jak cukrzyca zniknęła? ER: W jaki sposób zorientowałeś się, że mogłeś zostać „wyleczony”, czy możesz nam coś więcej na ten temat powiedzieć? Jaką zaobserwowałeś zmianę? DD: Miałem notorycznie hipo, w tym nocne. Po testach krwi, w tym takich, które pokazywały, że moje HbA1C ciągle się obniża, lekarze powiedzieli mi abym zmniejszył dawki przyjmowanej insuliny. W końcu powiedziano mi abym zaprzestał całkowicie jej przyjmowania. ER: Przez jakiego rodzaju testy przechodziłeś? Możesz nam coś więcej powiedzieć na temat wyników tych testów? DD: To co się stało nie miało nigdy wcześniej miejsca, tak więc wysłano mnie na testy do St. Louis. Jeden z nich to bieg po uprzednim 6 godzinnym poście. Inny to test z użyciem mikroczipu i ćwiczeń fizycznych aby badać sygnały płynące z mózgu do komórek, zwłaszcza przy wyczerpaniu organizmu. Uprawiam bieganie długodystansowe i jest badana teoria, że jeden z moich 100 milowych ultramaratonów mógł spowodować wstrząs w ciele i przywrócenie produkcji insuliny. Wkrótce będzie dostępnych więcej informacji o wynikach tych testów. Czy to aby na pewno była cukrzyca? ER: Czy to możliwe, że postawiono Ci błędną diagnozę i nie była to faktycznie cukrzyca typu 1-go? DD: Bez wątpienia miałem cukrzycę typu 1-go. Dostałem wiele komentarzy w sieci, że postawiono mi złą diagnozę i że była to tak naprawdę cukrzyca typu 2-go, ale byłem na Novorapidzie i Lantusie przez 7 lat, biorąc 15 jednostek rano, 12 jednostek na lunch i jeszcze dawkę wieczorną. Nie sądzę abym został źle zdiagnozowany. Wiem co mi było. ER: Jest jakaś oficjalna nazwa tego co się stało z Twoim ciałem? DD: Nie ma jeszcze ona to nazwy ale w ciągu kilku następnych tygodni bez wątpienia będzie. Przestałem brać insulinę ER: Czy nie bierzesz już insuliny? Jakie cię czekają następne kroki jeśli chodzi o badania i opiekę medyczną? DD: Nie przyjmuję insuliny od grudnia 2016. Będę miał regularne badania i testy krwi aby monitorować to co się dzieje. ER: Jak się czujesz z tym co się stało? DD: Jestem uradowany i zszokowany. Lepiej śpię, czuję się pobudzony, skupiony i pełen energii. Post Views: 36 293 Rycina 1. Wnikanie cząsteczek glukozy do komórki w wyniku działania insuliny. Cukrzyca typu 1 jest schorzeniem autoimmunologicznym (z autoagresji) – chory organizm wytwarza nieprawidłowe przeciwciała, które niszczą komórki trzustki produkujące insulinę. Uszkodzenia te skutkują zmniejszeniem produkcji i rozwojem niedoboru tego hormonu.
Cukrzyca typu 1 to choroba o podłożu autoimmunologicznym, w której ma miejsce niszczenie przez organizm własnych komórek, odpowiedzialnych za wytwarzanie insuliny. Bez niej komórki nie otrzymują energii, a poziom glukozy we krwi rośnie, prowadząc do groźnych powikłań. Jak więc i dlaczego rozwija się choroba, jakie daje objawy i na czym polega leczenie cukrzycy insulinozależnej?Cukrzyca typu 1 to choroba o podłożu autoimmunologicznym, w której organizm niszczy własne komórki odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny, ponieważ są one przez niego rozpoznawane jako typu 1 a inne rodzaje cukrzycyZgodnie z najnowszymi ustaleniami medycyny możemy wyróżnić 5 rodzajów cukrzycy – cukrzycę typu 1, cukrzycę typu 2, cukrzycę ciążową, cukrzycę wtórną, a także inne specyficzne rodzaje cukrzycy. Istnieje także podział na cukrzycę insulinozależną i nieinsulinozależną. Cechą wspólną dla każdego typu cukrzycy jest to, że są to choroby o podłożu metabolicznym, które charakteryzują się hiperglikemią (podwyższonym stężeniem glukozy we krwi), powstałą na skutek nieprawidłowego działania lub wydzielania typu 1 od pozostałych typów cukrzycy różni się tym, że jest to cukrzyca insulinozależna. W przypadku tej choroby organizm traci naturalną zdolność produkowania insuliny i aby chory mógł przeżyć, musi być ona stale podawana z typu 1 jest chorobą wynikającą z autoagresji własnego organizmu, a więc autoimmunologiczną. Dotyka ona zwłaszcza dzieci oraz młodzież, dlatego schorzenie to nosi również nazwę cukrzycy młodzieńczej. Organizm wytwarza wtedy przeciwciała, które rozpoznają komórki trzustki odpowiedzialne za wytwarzanie insuliny jako obce i doprowadzają do ich naturalnej zdolności organizmu do wytwarzania insuliny powoduje, że przestaje być możliwe bieżące dostarczanie glukozy do komórek organizmu. W efekcie zatrzymuje się ona we krwi, osiągając wartości znacznie wykraczające poza przyjęte normy. W marginalnej liczbie przypadków cukrzyca typu 1 nie wiąże się z obecnością autoprzeciwciał – mówimy wówczas o postaci idiopatycznej tej choroby. Cukrzyca typu 2 charakteryzuje się natomiast tym, że jest chorobą nieinsulinozależna. W tym przypadku organizm może być w stanie produkować i wydzielać insulinę, ale w niewystarczającej ilości. Mówimy wówczas o insulinooporności, gdyż chorzy są mało wrażliwi na działanie podawanej im insuliny. Ta postać cukrzycy w porównaniu do formy insulinozależnej występuje zazwyczaj u osób dorosłych – zwłaszcza tych z otyłością, zaburzeniami metabolicznymi oraz prowadzących wyłącznie siedzący tryb życia. W jej rozwoju znaczenie mają czynniki genetyczne, jednak dominują przyczyny środowiskowe. Jabłko na odchudzanie, koncentrację, nadciśnienie i nie tylko Cukrzyca insulinozależna – przyczynyCukrzyca insulinozależna ciągle pozostaje chorobą o nie do końca znanych przyczynach. Naukowcy sądzą, że jej etiologia jest wieloczynnikowa – ma charakter genetyczny i środowiskowy. Na skutek wpływu tych czynników dochodzi do niewydolności trzustki, której komórki są atakowane przez układ odpornościowy. W rezultacie nie jest ona w stanie produkować najczęściej wskazywanych przyczyn cukrzycy typu 1 należą: czynniki genetyczne – ryzyko zachorowania jest nawet trzykrotnie większe u dziecka, jeśli z cukrzycą zmaga się jego ojciec lub jednojajowy bliźniak, zakażenie wirusowe – znaczenie mają wirusy cytomegalii, Coxsackie B4 oraz różyczki, które naruszają strukturę antygenów komórkowych, przez co są one identyfikowane przez organizm jako obce i niszczone, przewlekły stres, szybkie odstawienie dziecka przez matkę od piersi[/b], podawanie dziecku mleka krowiego z zawartością albuminy, spożywanie przez matkę wraz z żywnością dużych ilości azotynów, które powodują powstawanie uszkodzeń trzustki. Cukrzyca typu 1 – objawyObjawy cukrzycy insulinozależnej są zauważalne dopiero w momencie, kiedy dojdzie do zniszczenia co najmniej 80 proc. komórek trzustki. Proces ten może rozpocząć się już na etapie płodowym. U młodych osób zwykle nie ma większych problemów ze stwierdzeniem cukrzycy typu 1. Objawy kliniczne są w tym przypadku typowe to i trudne do zaspokojenia pragnienie (polidypsja), częste oddawanie moczu bez względu na porę dnia, uczucie suchości w ustach, silne uczucie głodu (polifagia), przykry zapach acetonu z ust, bóle brzucha, bóle głowy, rozmyte widzenie, nudności i wymioty, ciągła senność, poczucie zmęczenia i osłabienia, nagły spadek poziomu aktywności fizycznej, przyśpieszy oddech, szorstkość i suchość skóry, powstawanie zajadów w kącikach ust, przekrwienie gardła i błon śluzowych jamy ustnej, gwałtowna redukcja masy ciała, moczenie nocne, zmiany grzybicze i inne stany zapalne narządów intymnych, obniżona sprawność intelektualna. Kluczowym etapem diagnozy cukrzycy typu 1 jest stwierdzenie objawów podczas wywiadu lekarzem z pacjentem i dokonanie pomiaru stężenia cukru we krwi w laboratorium analitycznym. Cukrzycę stwierdza się przy poziomie glukozy wyższym niż 200 mg/ glukozy w ciąży - przebieg i wskazania do wykonaniaGlukoza na czczo – normy. Jak badać poziom cukru we krwi?Cukrzyca typu 1 – leczenieLeczenie cukrzycy insulinozależnej polega przede wszystkim na dostarczaniu insuliny do organizmu. Może być ona podawana za pomocą pompy insulinowej lub z zastosowaniem wstrzykiwaczy. Chory powinien pamiętać o regularnej samokontroli poziomu glukozy i dostosowywania na tej podstawie dawek insuliny. Do tego celu służy glukometr, który ułatwia też planowanie posiłków z uwzględnieniem ich pory, składu oraz wielkości. Pomiarów należy dokonywać co najmniej 4 razy w ciągu każdej doby. Niezbędnym elementem leczenia cukrzycy typu 1 jest wprowadzenie właściwych nawyków żywieniowych, unikanie stresu, a także praktykowanie umiarkowanej aktywności fizycznej. Ma to na celu zachowanie na odpowiednim poziomie nie tylko glikemii krwi, ale właściwych wartości lipidogramu, ciśnienia tętniczego i masy ciała. Przestrzeganie zasad leczenia cukrzycy typu 1 zwiększa szanse na utrzymanie wysokiej jakości życia pacjenta oraz jego rodziny. Czym jest indeks glikemiczny? Lista produktów o niskim, średnim i wysokim IGCukrzyca typu 1 – dietaDieta cukrzycowa powinna mocno ograniczać spożycie cukrów prostych, produktów o wysokim indeksie glikemicznym i tłuszczów pochodzenia zwierzęcego, a także wykluczać alkohol. Pacjent powinien wprowadzić do jadłospisu jak największe ilości warzyw, a także określone porcje słodkich owoców i pełnoziarnistych produktów zbożowych. Źródłem zdrowych tłuszczów powinny być orzechy, oliwa z oliwek, awokado, siemię lniane, sezam, ziarna słonecznika czy inne diecie cukrzyka posiłki powinny być przyjmowane w stałych odstępach czasowych, a chory musi unikać podjadania pomiędzy nimi. Wskazane jest ponadto regularne picie wody i świeżo wyciskanych soków warzywnych. Cukrzyca – jak rozpoznać jej objawy? Zagrożenia nieleczonej chorobyDobry wzrok – co jeść, by o niego dbać?Cukrzyca insulinozależna – możliwe powikłaniaNajczęściej występującym ostrym powikłaniem cukrzycy insulinozależnej jest stan hipoglikemii, nazwany też niedocukrzeniem. Ma on miejsce w przypadku, gdy poziom glukozy we krwi spada poniżej wartości 70 mg/dl. W trakcie ciężkiego niedocukrzenia chory traci przytomność i konieczne jest podanie mu glukozy lub glukagonu drogą dożylną. Objawy hipoglikemii to ból głowy, uczucie niepokoju, przyspieszona praca serca, zlewne poty, drżenie rąk, dezorientacja. U chorego na cukrzycę typu 1 może też dojść do hiperglikemii, na którą wskazuje zbyt wysoki poziom glukozy we krwi – powyżej 125 mg/dl na czczo. Jeżeli stan ten utrzymuje się przez dłuższy czas, może prowadzić do rozwoju niebezpiecznej dla życia kwasicy możliwych przewlekłych powikłań cukrzycy typu 1 należą ponadto:choroby autoimmunologiczne, choroba Hashimoto, choroba wieńcowa serca, chorobę niedokrwienną ośrodkowego układu nerwowego, neuropatia cukrzycowa, retinopatia cukrzycowa, nefropatia cukrzycowa, zespół stopy cukrzycowej. Retinopatia cukrzycowa to uszkodzenie oczu, które może doprowadzić nawet do całkowitej utraty wzroku. W przypadku uszkodzenia nerek (nefropatii cukrzycowej), dochodzi do ich niewydolności, na skutek czego konieczny staje się przeszczep lub przeprowadzanie dializ. Choroba wieńcowa serca, która rozwija się na skutek cukrzycy typu 1, znacząco zwiększa ryzyko zawału i przedwczesnej śmierci z innych przyczyn. Natomiast w konsekwencji rozwoju zespołem stopu cukrzycowej chory jest także narażony na ryzyko amputacji przeczytać:Czym jest i na czym polega badanie krzywej cukrowej?ZOBACZ: Czym są choroby autoimmunologiczne i jak je leczyć?Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera
Kamil Kowal lekarz 4 maja 2015. Przeciwciała przeciwwyspowe ICA bada się u rodzin osób, które chorują na cukrzycę i ich organizm ma skłonność do działań skierowanych przeciwko własnym komórkom. Badanie pozwala określić czy cukrzyca ma podłoże autoimmunologiczne. Przeciwciała te stwierdza się u chorych na cukrzycę typu 1.
Cukrzyca typu 1 nazywana jest także cukrzycą młodzieńczą, ponieważ jej pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj w młodym wieku. Nazywa się ją też insulinozależną. Dorośli raczej chorują na typ drugi cukrzycy. To złośliwa choroba, która upośledza prawidłowe funkcjonowanie. Na szczęście rozwój cukrzycy można kontrolować, a odpowiednie leczenie pozwala na normalne życie. spis treści 1. Zachorowalność na cukrzycę typu 1 2. Przyczyny cukrzycy typu 1 Jak i dlaczego dochodzi do zniszczenia komórek beta 3. Cukrzyca typu 1 a uwarunkowania genetyczne 4. Cukrzyca typu 1 a przedwczesna menopauza 5. Leczenie cukrzycy typu 1 rozwiń 1. Zachorowalność na cukrzycę typu 1 Zarówno w Polsce, jak i w innych krajach, zapadalność na ten typ cukrzycy stale wzrasta. Występują jednak różnice zachorowalności na cukrzycę typu 1: Zobacz film: "Jak leczyć cukrzycę typu 1?" etniczne (mniejsza zapadalność u przedstawicieli rasy czarnej niż białej), geograficzne (większa zapadalność na Północy niż na Południu, np. wskaźnik zapadalności we Włoszech 6,5, a w Finlandii 42,9), sezonowe (większa zapadalność w zimie, prawdopodobnie wskutek częstszych infekcji wirusowych). Na cukrzycę typu 1 zapadają głównie osoby poniżej 30 roku życia. W zależności od wieku zachorowania wyróżnia się dwa szczyty zapadalności: 10 -12 rok życia (występujący znacznie częściej), 16 -19 rok życia (pojawiający się rzadziej). 2. Przyczyny cukrzycy typu 1 Przyczyny rozwoju cukrzycy insulinozależnej nie są do końca poznane. Najwięcej mówi się o uwarunkowaniach genetycznych, a także uszkodzeniu trzustki. W cukrzycy typu 1 dochodzi do niszczenia komórek beta trzustki (komórki te są odpowiedzialne za produkcję insuliny). Proces ten przebiega stopniowo i w początkowej fazie choroby jest bezobjawowy. Objawy cukrzycy pojawiają się nagle, gdy zniszczeniu ulegnie około 90% komórek beta. W wyniku zniszczenia komórek beta zostaje zahamowana produkcja insuliny. Jak i dlaczego dochodzi do zniszczenia komórek beta Do niszczenia komórek beta dochodzi u osób predysponowanych genetycznie (bardziej podatnych). Zaznacza się duży wpływ czynników środowiskowych, do których zalicza się: infekcje wirusowe (różyczka, wirus Coxackie B4, wirus cytomegalii), infekcje bakteryjne, pewne rodzaje pożywienia (wczesny kontakt z mlekiem krowim w dzieciństwie, spożywanie produktów wędzonych). Czynnikiem inicjującym może być właśnie czynnik środowiskowy, który doprowadza do rozwoju odpowiedzi obronnej organizmu. U osób predysponowanych reakcja obronna (przeciw np. infekcji wirusowej) przybiera bardziej rozległą formę – wytwarzane są przeciwciała, które niszczą komórki własne organizmu (tutaj komórki beta trzustki). 3. Cukrzyca typu 1 a uwarunkowania genetyczne Występowanie cukrzycy w rodzinie częściej obserwuje się postaci typu 2 (> 25%) niż w cukrzycy typu 1. Fakt, że cukrzyca typu 1 powstaje u 36% par bliźniaków jednojajowych, a także częściej występuje w niektórych rodzinach, dowodzi, że z jednej strony do powstania choroby niezbędne jest podłoże genetyczne, z drugiej zaś – same czynniki genetyczne nie są przyczyną choroby. A zatem zapewne dziedziczy się predyspozycje do rozwoju cukrzycy, ale nie dziedziczy się samej choroby. 4. Cukrzyca typu 1 a przedwczesna menopauza Cukrzyca typu 1 (insulinozależna) u kobiet często wiąże się z licznymi, dobrze znanymi dolegliwościami i komplikacjami. Na przykład może opóźnić pojawienie się pierwszej menstruacji, zwiększyć problem nieregularności okresu i ryzyko osteoporozy. Według najnowszych badań do tej listy należałoby dodać jeszcze jedną pozycję - przedwczesna menopauza. Badanie zostało przeprowadzone przez amerykańskich naukowców na 143 kobietach dotkniętych cukrzycą typu 1, 186 zdrowych siostrach diabetyczek oraz 160 kobietach z nimi niespokrewnionych. Wyniki badań potwierdzają opóźnienie pojawienia się pierwszej menstruacji u diabetyczek (średnio o rok: 13,5 zamiast 12,5 lat) oraz nieregularności cyklu przed 30. rokiem życia (u 46% diabetyczek i 33% kobiet zdrowych). Naukowcy stwierdzili również, że u kobiet chorych na cukrzycę menopauza pojawia się średnio w wieku 41,6 lat, natomiast u ich sióstr w wieku 49,9 lat, a u reszty kobiet - 48 lat. Tym samym cukrzyca skraca okres płodności aż o 6 lat i trwa on 30, zamiast 36 lat. Z tego wynika, że u kobiet chorujących na cukrzycę okres płodności jest krótszy o 17% niż u reszty. Powyższe badania opisują poważne powikłanie po cukrzycy. Zrozumienie mechanizmu przedwczesnej menopauzy u kobiet chorujących na cukrzycę pozwoli być może w przyszłości przeciwdziałać temu zjawisku. 5. Leczenie cukrzycy typu 1 Pełny rozwój cukrzycy typu 1 zależy od tempa niszczenia komórek beta. U dzieci i młodzieży, gdy rezerwa wydzielania insuliny zostanie w pewnym momencie wyczerpana, dochodzi do gwałtownego początku choroby, którego pierwszymi objawami są zazwyczaj kwasica ketonowa (patrz wyżej) i śpiączka. Chwiejny przebieg cukrzycy oraz brak właściwej równowagi metabolicznej, wynikający ze słabej kontroli glikemii, doprowadza do rozwoju powikłań. Powikłąnia mogą pojawić się po 5. latach od diagnozy. U osób starszych przebieg cukrzycy nie jest tak gwałtowny, pomimo że występują jego wszystkie składowe. Objawy narastają stopniowo, a chorzy rzadziej zapadają na kwasicę ketonową i śpiączkę. Skuteczne leczenie cukrzycy typu 1 (dotyczy to także skutecznego leczenia innych typów cukrzycy) zawiera takie elementy, jak: leczenie dietetyczne, leczenie wysiłkiem fizycznym, leczenie insuliną w odpowiednich dawkach, edukacja osoby chorej w zakresie zarówno istoty samej choroby, jak i stosowania w życiu codziennym powyższych elementów. Postępowanie niefarmakologiczne ma istotne znaczenie w leczeniu choroby. Dzieci i młodzież, u których rozpoznano cukrzycę typu 1, mają organizowane szkolenia w wyspecjalizowanych ośrodkach. Na oddziałach tych uczone są doboru odpowiednich dawek insuliny do wartości spożywanych pokarmów oraz zastosowania leczenia w praktyce. W trakcie szkolenia pacjenci są także zapoznawani z działaniem pomp insulinowych. Pompy do ciągłego podskórnego wlewu insuliny stosowane w leczeniu cukrzycy typu 1pozwalają na lepszą kontrolę glikemii (stężenia glukozy we krwi) niż konwencjonalna insulinoterapia. Odpowiednia kontrola glikemii jest bardzo ważna, gdyż znacznie redukuje rozwój przewlekłych powikłań. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Cukrzyca typu 2 dotyczy najczęściej osób dorosłych z nadwagą i otyłością, ale także coraz częściej dzieci z tym problemem (cukrzyca typu MODY). Cukrzyca typu 2 wynika z insulinooporności , poprzedza ją stan przedcukrzycowy i te dwa zaburzenia są możliwe do cofnięcia pod warunkiem zmiany stylu życia i redukcji masy ciała do
Cukrzyca to choroba, na którą cierpi coraz więcej ludzi. Zapadają na nią nie tylko osoby starsze, ale także dzieci. Bez odpowiedniego leczenia może wywołać niekorzystne następstwa zdrowotne i znacząco utrudnić codzienne funkcjonowanie. Życie z cukrzycą wbrew pozorom wcale nie jest słodkie. Cukrzyca dotyczy niemal 500 milionów osób na świecie. W Polsce choruje około 3 miliony osób, z czego 90% chorych stanowią dorośli. Zachorowania na cukrzycę ciągle rosną zwłaszcza w krajach uprzemysłowionych. Wiążą się one głównie z rozwojem cywilizacji i trybem życia – niewłaściwym stylem odżywiania i brakiem aktywności ruchowej. Cukrzyca – co to za choroba? Cukrzyca nie jest pojedynczą chorobą; to grupa różnych chorób metabolicznych, których cechą wspólną jest przewlekła hiperglikemia. Przyczyną podwyższonego cukru we krwi są zaburzenia wydzielania lub zaburzenia działania insuliny. Konsekwencjami przewlekłego stanu hiperglikemii są uszkodzenia nerwów i naczyń krwionośnych oraz różnych narządów. Typy cukrzycy Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wyróżniła 4 typy cukrzycy: cukrzycę typu 1, w tym LADA, cukrzycę typu 2, w tym MODY, inne specyficzne typy cukrzycy (cukrzyca typu 3, wtórna), cukrzycę kobiet w ciąży. Cukrzyca u dzieci Cukrzyca u dzieci stanowi około 10% wszystkich cukrzyc. U dzieci może występować: cukrzyca typu 1, przejściowa cukrzyca noworodkowa, cukrzyca typu MODY, utrwalona cukrzyca noworodkowa. Cukrzyca w ciąży U około maksymalnie 10% ciężarnych występuje tzw. cukrzyca ciążowa – to zaburzenia metabolizmu węglowodanów, które pojawiły się w ciąży lub zostały rozpoznane podczas niej po raz pierwszy. Zaburzenia te wiążą się z hormonami podtrzymującymi ciążę (generującymi insulinooporność) i z reguły ustępują one po porodzie. Cukrzyca w ciąży może być jednak czynnikiem ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2 w przyszłości (zwłaszcza gdy występuje nadwaga lub otyłość). Najczęściej cukrzyca ciężarnych leczona jest samą dieta, rzadziej konieczna jest insulina. Polecane dla Ciebie liść, cukrzyca zł tabletka, wysoki poziom cukru zł tabletka, wysoki poziom cukru zł tabletka, wysoki poziom cukru zł Przyczyny cukrzycy Przyczyny cukrzycy są ściśle związane z jej typem. Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną, jej przyczyną są przeciwciała niszczące komórki beta trzustki odpowiedzialne za wydzielanie insuliny. Efektem jest bezwzględny niedobór insuliny i konieczność leczenia tym hormonem. Cukrzyca typu 2 to choroba, której przyczyną jest insulinooporność, wynikająca z nadwagi lub otyłości. W początkowej fazie występuje nadmiar insuliny, a podstawą leczenia jest zwiększenie aktywności ruchowej, redukcja masy ciała, odpowiednia dieta oraz metformina. Cukrzyca typu 3 jest cukrzycą wtórną do różnych chorób (trzustki, wątroby, gruczołów wydzielania wewnętrznego) lub cukrzycą polekową. Postepowanie zależne jest od przyczyny. Cukrzyca ciążowa jest związana z hormonami podtrzymującymi ciążę, najczęściej wystarczy postępowanie dietetyczne, rzadziej konieczna jest leczenie insuliną. Jest to zaburzenie, które najczęściej mija po porodzie. Cukrzyca – pierwsze objawy Pierwsze objawy cukrzycy to: wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, wielomocz (poliuria), moczenie nocne u małych dzieci, ubytek masy ciała, pomimo zwiększonego apetytu; po kilku dniach zupełny brak apetytu, zapalenie skóry okolicy narządów płciowych, narastające osłabienie lub zmęczenie, senność, rozdrażnienie. Wśród późniejszych objawów cukrzycy wymienia się zaburzenia ostrości widzenia (wynikające z zaburzeń uwodnienia soczewki), nasilone odwodnienie – sucha skóra i śluzówki (suchość w ustach), zapach acetonu z ust, przyspieszony, głęboki oddech Kussmaula, bóle brzucha, nudności i wymioty, twardy brzuch przy kwasicy ketonowej, skurcze mięśniowe przy zaburzeniach jonowych, w końcu utrata przytomności lub śpiączka cukrzycowa. Zdarza się, że objawy nie występują lub są bardzo dyskretne, wręcz niezauważalne dla pacjenta. W cukrzycy typu 3 możemy obserwować objawy związane z choroba podstawową. Zmiany skórne w cukrzycy Zmiany skórne występują u niemal 70% chorych na cukrzycę. Skóra w cukrzycy jest sucha, często zdarza się świąd. Najczęstsze zmiany skórne związane z cukrzycą to obumieranie tłuszczowate, dermopatia cukrzycowa, ziarniniak obrączkowaty, rumieniec cukrzycowy, obrzęk stwardniały, zmiany pęcherzowe, wysiewne kępki żółte oraz rogowacenie ciemne. Diagnostyka cukrzycy Diagnostyka każdej cukrzycy jest podobna. Są to oznaczenia z osocza krwi żylnej: glikemii przygodnej (o jakiejkolwiek porze dnia) – cukrzycę rozpoznajemy, gdy glikemia jest równa lub powyżej 200 mg/dl (11,1 mmol/l) i towarzyszą jej objawy kliniczne; przy braku występowania objawów lub przy współwystępowaniu objawów i glikemii przygodnej poniżej 200 mg/dl należy oznaczyć glikemię na czczo dwukrotnie w dwa różne dni – cukrzycę rozpoznajemy, gdy glikemia jest równa lub większa 126 mg/dl (7,0 mmol/l); jeśli glikemia na czczo wynosi 100–125 mg/dl (5,6-6,9 mmol/l) należy wykonać OGTT, czyli doustny test obciążenia glukozą – cukrzycę rozpoznajemy, gdy glikemia w 120 minucie jest równa lub większa niż 200 mg/dl (11,1 mmol/l). Leczenie cukrzycy Leczenie cukrzycy zależy od jej typu. Cukrzyca typu 1 wymaga bezwzględnie stosowania insuliny od samego początku. Metodą z wyboru jest intensywna, funkcjonalna insulinoterapia (wielokrotne wstrzyknięcia). W cukrzycy u dzieci leczenie zależy od rodzaju cukrzycy – czasem wystarcza dieta lub leki doustne, czasem konieczna jest insulina. Leczenie cukrzycy typu 2 wymaga przede wszystkim zmiany stylu życia – odpowiedniej diety, zwiększenia aktywności fizycznej oraz redukcji masy ciała. Istnieje wiele leków doustnych, które są dobierane indywidualnie. W zaawansowanym stadium cukrzycy typu 2 (najczęściej po 10–15 latach jej trwania) konieczne jest włączenie insuliny. Cukrzyca wtórna (typu 3) jest leczona zależnie od przyczyny, która ją wywołała. Cukrzyca ciążowa wymaga najczęściej stosowania samej diety, rzadziej insuliny. Leki doustne są przeciwwskazane. Powikłania w cukrzycy Powikłania cukrzycy są związane z przewlekłą hiperglikemią, która uszkadza wiele narządów, prowadząc do upośledzenia ukrwienia i ich niewydolności. Są to: powikłania mikronaczyniowe – cukrzycowa choroba nerek i cukrzycowa choroba oczu, powikłania makronaczyniowe – choroba niedokrwienna serca i zawał, choroba tętnic obwodowych oraz choroba naczyniowa mózgu i udar, neuropatia cukrzycowa obwodowa (zaburzenia funkcji nerwów obwodowych) i autonomiczna („odnerwienie” serca), zaburzenia naczyniowe oraz neuropatia wiążą się z ryzykiem wystąpienia stopy cukrzycowej, zaburzenia krzepnięcia krwi (o charakterze nadkrzepliwości, czyli wzmożonej gotowości zakrzepowej). Powikłania ostre to hipoglikemia i śpiączka cukrzycowa. Cukrzyca typu 3 jest wtórna do innych chorób, w związku z czym można w niej obserwować powikłania charakterystyczne dla choroby podstawowej. Żywienie w cukrzycy Żywienie w cukrzycy każdego typu jest podstawą leczenia. Poziom cukru po jedzeniu u chorego na cukrzycę ulega podwyższeniu. Mechanizmy zapewniające stałą glikemię, takie jak u ludzi zdrowych, tutaj już nie działają, zawodzą. W cukrzycy typu 1 oraz u dzieci najważniejsze jest, aby dostarczyć rosnącemu organizmowi niezbędnych składników odżywczych, makro i mikroelementów. Uważa się, że jadłospis powinien zawierać 45–60% węglowodanów złożonych, ok. 20% białka, ok. 30 % tłuszczów (w tym nasyconych maksymalnie 10%, ograniczenia wymagają także tłuszcze zwierzęce na rzecz roślinnych). Ważne jest, aby posiłki były regularne, częste, w cukrzycy typu 2 małe (ograniczenia kaloryczne), bogate w błonnik i antyoksydanty (głównie warzywa), o niskim indeksie glikemicznym. Dobrze jest unikać słodzonych napojów, soków, produktów zawierających cukry proste oraz potraw smażonych. W diecie cukrzycowej wskazane jest odpowiednie przygotowanie potraw: gotowanie, gotowanie na parze, duszenie bez wcześniejszego obsmażania, pieczenie w folii lub rękawie termicznym. Dieta powinna być tak skomponowana, aby osiągnąć stabilne, prawidłowe wartości glikemii przy minimalnym ryzyku niedocukrzeń. Spożywanie alkoholu jest niewskazane u chorych na cukrzycę, może sprzyjać bowiem rozwojowi hipoglikemii. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Guzy, stłuczenia i siniaki – co na nie stosować? Guzy, stłuczenia, siniaki i obrzęki – jakie środki warto mieć pod ręką, aby urazy goiły się szybciej? Podpowiadamy. Makrogole – czym są? Działanie przeczyszczające, zastosowanie, przeciwwskazania Makrogole to dobrze tolerowane i bezpieczne w stosowaniu preparaty, które wykorzystuje się w przypadku zaparć zarówno tych długotrwałych, jak i sporadycznych. Powodują zwiększenie objętości płynów w świetle jelit oraz wywołują działanie przeczyszczające. Czy kobiety w ciąży i dzieci mogą stosować makrogole, jakie są skutki uboczne zażywania tych leków, a także jak długo może być prowadzona terapia z wykorzystaniem PEG? Oparzenie meduzy – co robić? Wakacyjna kąpiel dla niektórych może skończyć się przykrym i dość bolesnym doświadczeniem za sprawą parzących, galaretowatych parasolek, swobodnie pływających w toni wodnej, czyli meduz. Do obrony oraz chwytania pokarmu używają parzydełek, zawierających jad, którego siła działania jest zróżnicowana w zależności od rodzaju meduzy. Po czym można rozpoznać, że oparzyła nas meduza? Dowiedz się, co zrobić po oparzeniu meduzą, zwłaszcza jeśli planujesz zagraniczne wakacje nad wodą. DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia? Zastrzyki z kwasu hialuronowego – czym są iniekcje dostawowe i kiedy należy je stosować? W niechirurgicznym leczeniu artrozy i chorób chrząstki stawowej stosowana jest dostawowa suplementacja kwasu hialuronowego (HA), czyli wiskosuplementacja. Zazwyczaj iniekcje dostawowe dotyczą stawów kolanowego oraz biodrowego. W aptekach oraz przychodniach dostępne są liczne preparaty do wiskosuplementacji kwasem hialuronowym. Produkty te różnią się usieciowaniem oraz masą cząsteczkową HA. Który preparat wybrać, jaka jest różnica między zastrzykami z kwasem hialuronowym a preparatami zawierającymi kolagen? Jak złagodzić ból pleców? Domowe sposoby i leki apteczne Ból pleców może dotyczyć każdego odcinka kręgosłupa, jednak zazwyczaj występuje ból krzyża, który pojawia się w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Zakłada się, że w populacji do 40 roku życia ponad 70% osób cierpiało na ból krzyża, natomiast drugiego najczęściej występującego bólu pleców – w odcinku szyjnym doświadczyła minimum połowa populacji. Jak poradzić sobie z bólem pleców, jakie leki wybrać i które z domowych sposobów mogą uśmierzyć ból? Co na alergię? Skuteczne leki i domowe sposoby na alergię Alergia może dotyczyć niemowlaka, dziecka i osoby dorosłej. Niestety problem ten doskwiera coraz większej ilości osób na całym świecie. Lekceważenie objawów alergii może doprowadzić do groźnych komplikacji, takich jak np. przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wsparcie w leczeniu alergii mogą stanowić metody naturalne oraz wypracowanie schematu zachowań ograniczających kontakt z alergenami. Dostępne są również leki i preparaty na alergię, które można kupić w aptece także bez recepty. Stosowane właściwie, czyli konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami, mogą pomóc zwalczyć dokuczliwe objawy alergii. Apteczne testy do wykrywania zakażenia Helicobacter pylori z kału i krwi Zakażenie Helicobacter pylori jest często diagnozowaną infekcją przewodu pokarmowego, która jednak w niewielkim procencie przypadków daje objawy, takie jak ból nadbrzusza, nudności czy wymioty. Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie wyniku testu ureazowego, dla którego alternatywą od pewnego czasu są domowe testy na obecność zakażenia h. pylori z krwi lub kału. Czy są one wiarygodne, jak je przeprowadzić i jak interpretować ich wynik?
Cukrzyca typu II jest chorobą określaną mianem cywilizacyjnej. Ogromny wpływ na jej rozwój ma niezdrowy tryb życia, szczególnie dieta bogata w niezdrowe tłuszcze i cukry. Najczęściej pojawia się u osób dorosłych, o nadmiernej masie ciała. Według statystyk aż 90% przypadków cukrzycy stanowi cukrzyca typu II. Objawy cukrzycy typu 1 Gdy młody człowiek zaczyna więcej pić, jest ospały, apatyczny, traci na wadze lub częściej choruje, warto zbadać mu poziom cukru we krwi, żeby wykluczyć cukrzycę. Cukrzyca rozpoznawana u młodych ludzi to przeważnie cukrzyca typu 1. Pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj pomiędzy 10. a 14. rokiem życia, a schorzenie rozwija się w ciągu 4-12 tygodni. Niebezpieczne są zwłaszcza epizody hipoglikemii, gdy poziom cukru we krwi spada i może prowadzić do śpiączki ketonowej zagrażającej typu 1 – epidemiologiaCukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną, podczas której dochodzi do niszczenia przez przeciwciała wysp trzustkowych produkujących insulinę. Naukowcom wciąż nie udało się odkryć przyczyny powstawania zachorowania na cukrzycę typu 1 wynosi 0,2-0,4 proc. Wiadomo, że skłonność do rozwijania się chorób autoimmunologicznych jest uwarunkowana genetycznie. Jeśli na cukrzycę typu 1 choruje matka, to ryzyko zachorowania wynosi 2-3 proc. Co ciekawe, gdy choruje ojciec, to słupki ryzyka skaczą do 5-9 proc. Warto jednak podkreślić, że u ponad 85 proc. chorych, u których rozpoznano cukrzycę typu 1, nie ma w rodzinie tej cukrzycyPodstawą rozpoznania cukrzycy jest zwiększone stężenie glukozy w osoczu krwi żylnej (nie na glukometrze). Cukrzycę diagnozuje się, jeśli dwukrotne oznaczenie glukozy na czczo wykazało ponad 125 mg/dl lub przypadkowy pomiar (glukoza przygodna) przekroczył 200 mg/dl. Jeśli stężenie glukozy na czczo wynosi 100-125 mg/dl, chory kierowany jest na test doustnego obciążenia glukozą. Glikemia przekraczająca 200 mg/dl po dwóch godzinach wskazuje na lekarz ma wątpliwości, jaki rodzaj cukrzycy rozpoznać, może zlecić dodatkowe badania na rozpoznawane w cukrzycy typu 1: przeciwciała przeciwko izoformie dekarboksylazy kwasu glutaminowego o masie 65 kDA (GAD), przeciwciała przeciwko związanym z fosfatazą tyrozynową cząsteczkom IA2, autoprzeciwciała przeciwinsulinowe (IAA), przeciwciała przeciwko transporterowi cynku swoistemu dla komórek ß (ZnT8). U osób chorujących na cukrzycę typu 1, w przeciwieństwie do chorujących na cukrzycę typu 2, przeważnie występuje szczupła budowa ciała. Mogą też pojawić się cechy niedoboru insuliny, takie jak obecność acetonu w i dietaLeczenie polega na podawaniu insuliny, najpierw w warunkach szpitalnych, a następnie w domu. Uzupełnieniem insulinoterapii jest dieta cukrzycowa. Chory musi codziennie, w regularnych odstępach czasu, mierzyć sobie poziom cukru we ludziom zaleca się wstrzyknięcia z analogów insulinowych bezpośrednio przed każdym posiłkiem. Starsi przeważnie podają sobie insulinę ludzką na pół godziny przed głównymi posiłkami. Czasem potrzebne są także dodatkowe dawki przed snem, między 21:30 a 23:00, oraz z samego oparta jest na tzw. wymiennikach węglowodanowych: 10 g węglowodanów = 1 WW (wymiennik węglowodanowy). Na podstawie skrupulatnych wyliczeń dobiera się odpowiednią dawkę pompowa w cukrzycy typu 1Nowoczesnym rozwiązaniem dla osób chorujących na cukrzycę typu 1 jest zastosowanie specjalnych pomp insulinowych, zintegrowanych z Systemem Ciągłego Monitorowania Glikemii. System zapobiega nagłemu spadkowi glukozy we krwi, czyli niebezpiecznej hipoglikemii. W Polsce refundowany jest w 30 proc. do 26. roku życia. Takie rozwiązanie poleca się kobietom planującym najnowszych doniesień skuteczne w wykrywaniu spadku poziomu cukru we krwi są również... psy. Z raportu opublikowanego w renomowanym czasopiśmie „PLOS One” przeciętnie wyszkolone czworonogi mogły pochwalić się 83-proc. skutecznością w wykrywaniu hipoglikemii, w ponad 4 tys. przypadkach hipo- i hiperglikemii monitorowanych przez cukrzyca typu 1 nazywana jest „cukrzycą młodzieńczą”, może rozwinąć się w każdym wieku. Po 35. roku życia rozpoznaje się typ LADA (z ang. latent autoimmune diabetes in adults), który ma powolniejszy przebieg. Niezależnie od rodzaju cukrzycy i metody jej leczenia walka toczy się o prawidłowy poziom glikemii, który wynosi: 70-90 mg/dl na czczo, a godzinę po jedzeniu poniżej 140 mg/ TAKŻE: Nadwaga, otyłość, nadciśnienie mogą prowadzić do cukrzycy typu 2 Źródło:
TREG – nowatorska metoda leczenia cukrzycy typu 1 – zaczyna być dostępna dla pacjentów. Dzięki wynalazkowi polskich naukowców z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, dzieci i młodzież ze świeżo zdiagnozowaną cukrzycą typu 1 mają szansę na znaczną poprawę jakości życia. Do terapii nie można jednak zakwalifikować każdego

Może za­cznę od tego, że ten ar­ty­kuł nie jest dla ro­dzi­ców dzie­ci z cu­krzy­cą. Je­śli Wa­sze dziec­ko cho­ru­je na cu­krzy­cę typu 1, na pew­no wie­cie wszyst­ko, co jest tu na­pi­sa­ne a na­wet dużo wię­cej. Ten ar­ty­kuł po­wstał, by edu­ko­wać spo­łe­czeń­stwo, aby inni mo­gli zro­zu­mieć czym jest ta cho­ro­ba, wie­dzie­li na co zwró­cić uwa­gę u swo­ich dzie­ci (po­pu­la­cyj­nie, 1/250 dzie­ci ma szan­sę roz­wi­nąć cu­krzy­cę typu 1) i cze­go się spo­dzie­wać po roz­po­zna­niu. Bo nie­ste­ty, to nie jest tak, jak kie­dyś za­py­ta­ła mnie jed­na mama, gdy przyj­mo­wa­łam jej dziec­ko ze świe­żo roz­po­zna­ną cu­krzy­cą „czy­li te­raz nie bę­dzie mógł jeść cu­kru?” – pro­blem jest dużo po­waż­niej­szy i bar­dziej skom­pli­ko­wa­ny. Spis tre­ści: Co to jest cu­krzy­ca?Przy­czy­ny cu­krzy­cyOb­ja­wy cu­krzy­cy u dzie­ciCzym ob­ja­wia się kwa­si­ca ke­to­no­wa?Roz­po­zna­nie cho­ro­byCzy cu­krzy­ca u dzie­ci jest ule­czal­na? Co to jest cu­krzy­ca? Cu­krzy­ca jest cho­ro­bą, o któ­rej dużo się mówi. Jest naj­częst­szą cho­ro­bą me­ta­bo­licz­ną, jed­ną z cho­rób cy­wi­li­za­cyj­nych, za­zwy­czaj ko­ja­rzo­ną z oso­ba­mi oty­ły­mi i star­szy­mi. I jest w tym dużo praw­dy! Skąd się za­tem bio­rą dzie­ci cho­re na cu­krzy­cę? I czy cu­krzy­ca u dzie­ci to ta sama cho­ro­ba, któ­ra wy­stę­pu­je u osób star­szych? Żeby od­po­wie­dzieć Wam na te py­ta­nia za­cznę może od pod­staw, czy­li ma­łej lek­cji fi­zjo­lo­gii. Na pew­no sły­sze­li­ście o in­su­li­nie – część z Was w kon­tek­ście leku (cio­cia/bab­cia/wu­jek „bio­rą in­su­li­nę”), część w kon­tek­ście przy­pa­dłośc,i jaką jest co­raz bar­dziej zna­na i czę­ściej roz­po­zna­wa­na in­su­li­no­opor­ność. Ale czym w za­sa­dzie jest in­su­li­na? Jest to hor­mon wy­twa­rza­ny w przez trzust­kę (a kon­kret­nie ko­mór­ki beta wysp trzust­ki), któ­ry od­gry­wa za­sad­ni­czą rolę w me­ta­bo­li­zmie wę­glo­wo­da­nów (cu­krów), ale też bia­łek i tłusz­czów. Na­to­miast my sku­pi­my się dziś na związ­ku in­su­li­ny z wę­glo­wo­da­na­mi. Wszyst­kie wę­glo­wo­da­ny, któ­re zja­da­my są w efek­cie prze­kształ­ca­ne do cu­kru pro­ste­go – glu­ko­zy. Uprasz­cza­jąc moż­na po­wie­dzieć, że in­su­li­na jest pro­du­ko­wa­na w od­po­wie­dzi na wzrost stę­że­nia glu­ko­zy we krwi (gli­ke­mii) a jej dzia­ła­nie po­le­ga na jego ob­ni­że­niu. In­su­li­na ob­ni­ża gli­ke­mię dzia­ła­jąc na róż­ne ko­mór­ki – mię­śnio­we (mio­cy­ty), wą­tro­by (he­pa­to­cy­ty) czy tłusz­czo­we (adi­po­cy­ty) i zwięk­sza­jąc trans­port glu­ko­zy do ich wnę­trza. Ko­mór­ki w ten spo­sób mogą czer­pać ener­gię z do­star­czo­nej do ich wnę­trza glu­ko­zy i prze­zna­czać ją na speł­nia­nie swo­ich funk­cji lub ma­ga­zy­no­wać (jak w przy­pad­ku ko­mó­rek tłusz­czo­wych). Jest kil­ka ty­pów cu­krzy­cy, ale dwa głów­ne to: cu­krzy­ca typu 1 (naj­częst­sza u dzie­ci),cu­krzy­ca typu 2 (wy­stę­pu­ją­ca głów­nie u do­ro­słych, sta­no­wi ok. 80% wszyst­kich cu­krzyc). Te 2 typy mają od­mien­ne pa­to­me­cha­ni­zmy po­wsta­wa­nia. W cu­krzy­cy typu 1 bra­ku­je in­su­li­ny, a w cu­krzy­cy typu 2 in­su­li­na jest, ale ko­mór­ki, na któ­re po­win­na dzia­łać nie od­po­wia­da­ją tak jak po­win­ny – są opor­ne na jej dzia­ła­nie. Jest to oczy­wi­ście duże uprosz­cze­nie, gdyż w cu­krzy­cy typu 2 przy­czy­ną może być ge­ne­tycz­nie uwa­run­ko­wa­ne za­bu­rze­nie w wy­dzie­la­niu in­su­li­ny, co wię­cej, na­wet je­śli pier­wot­ną przy­czy­ną jest in­su­li­no­opor­ność to po pew­nym cza­sie wzmo­żo­ne­go wy­dzie­la­nia in­su­li­ny przez ko­mór­ki beta do­cho­dzi do ich „wy­czer­pa­nia” i rów­nież bra­ku­je in­su­li­ny. Jed­nak po­nie­waż ar­ty­kuł ma się sku­pić na cu­krzy­cy typu 1, po­zwo­li­łam so­bie to uprosz­cze­nie za­sto­so­wać. Przy­czy­ny cu­krzy­cy Tak­że wróć­my do cu­krzy­cy typu 1. Dla­cze­go ko­mór­ki beta w wy­spach trzust­ki prze­sta­ją pro­du­ko­wać in­su­li­nę? Dzie­je się tak, gdyż same wy­spy zo­sta­ją znisz­czo­ne przez pro­ce­sy au­to­im­mu­no­lo­gicz­ne. Zna­czy to, że nasz or­ga­nizm pro­du­ku­je prze­ciw­cia­ła prze­ciw­ko wła­snym ko­mór­kom – w tym przy­pad­ku ko­mór­kom trzust­ki od­po­wie­dzial­nym za pro­duk­cję in­su­li­ny. W przy­pad­ku cu­krzy­cy typu 1, jak więk­szo­ści cho­rób au­to­im­mu­no­lo­gicz­nych, nie wie­my do koń­ca dla­cze­go do­cho­dzi do au­to­agre­sji aku­rat u da­ne­go pa­cjen­ta. Stwier­dzo­no pew­ną pre­dys­po­zy­cję ge­ne­tycz­ną (zna­ne są geny, któ­rych obec­ność zwięk­sza ry­zy­ko za­cho­ro­wa­nia) oraz czę­sto ob­ser­wu­je się zwią­zek z wcze­śniej­szym za­cho­ro­wa­niem na in­fek­cję wi­ru­so­wą czy bak­te­ryj­ną z ga­tun­ku My­co­pla­sma. War­to też wie­dzieć, że za­cho­ro­wa­nie na jed­ną cho­ro­bę au­to­im­mu­no­lo­gicz­ną, może zwięk­szać ry­zy­ko ko­lej­nej (np. cu­krzy­ca typu 1, cho­ro­ba Ha­shi­mo­to i ce­lia­kia mają taki zwią­zek), dla­te­go też dzie­ci z cu­krzy­cą typu 1 mają re­gu­lar­nie wy­ko­ny­wa­ne ba­da­nia pod ką­tem in­nych cho­rób z au­to­agre­sji. Ale i dzie­ci ze stwier­dzo­ną inną cho­ro­bą au­to­im­mu­no­lo­gicz­ną (oraz cho­ry­mi na cu­krzy­cę typu 1 człon­ka­mi ro­dzi­ny ze wzglę­du na pre­dys­po­zy­cję ge­ne­tycz­ną) mają więk­sze od po­pu­la­cyj­ne­go ry­zy­ko roz­wi­nię­cia cu­krzy­cy typu 1. Wra­ca­jąc do nisz­cze­nia ko­mó­rek trzust­ki przez au­to­prze­ciw­cia­ła. Pro­ces ten za­cho­dzi stop­nio­wo i kie­dy znisz­cze­niu ule­gnie 80% ko­mó­rek beta, za­czy­na­ją się po­ja­wiać ob­ja­wy zwią­za­ne z hi­per­gli­ke­mią (zbyt wy­so­kim stę­że­niem glu­ko­zy we krwi). Ob­ja­wy cu­krzy­cy u dzie­ci zwięk­szo­ne od­da­wa­nie mo­czu – jest zwią­za­ne z prze­cho­dze­niem glu­ko­zy do mo­czu; glu­ko­za jest sub­stan­cją osmo­tycz­nie czyn­ną, więc „cią­gnie” za sobą wodę po­wo­du­jąc zwięk­sze­nie ob­ję­to­ści wy­da­la­ne­go mo­czu*,wzmo­żo­ne pra­gnie­nie – jest kon­se­kwen­cją utra­ty wody z mo­czem; dzie­ci nie­raz wy­pi­ja­ją po kil­ka (a na­wet kil­ka­na­ście!) li­trów pły­nów dzien­nie*,zwięk­szo­ny ape­tyt – wy­ni­ka z tego, że gdy bra­ku­je in­su­li­ny, glu­ko­za nie może do­stać się do wnę­trza ko­mó­rek, a więc mimo jej wy­so­kie­go stę­że­nia, tkan­ki „gło­du­ją” co pro­wa­dzi do ko­lej­nych ob­ja­wów,sen­ność, osła­bie­nie,utra­ta masy cia­ła (po­mi­mo zja­da­nia du­żych ilo­ści po­kar­mów). Do­dat­ko­wo dziec­ko z cu­krzy­cą może mieć pre­dys­po­zy­cję do za­ka­żeń i za­bu­rzeń go­je­nia. Nie­po­ko­ją­ce mogą być na­si­lo­ne lub trud­no le­czą­ce się zmia­ny grzy­bi­cze lub rop­ne – u dziew­czy­nek np. cha­rak­te­ry­stycz­ne są grzy­bi­cze in­fek­cje sro­mu. Dla­te­go ta­kie in­fek­cje u ma­łych dziew­czy­nek lub na­wra­ca­ją­ce u na­sto­la­tek czy do­ro­słych ko­biet po­win­ny za­wsze wzbu­dzić czuj­ność pod ką­tem nie­roz­po­zna­nej cu­krzy­cy. Ile pły­nów po­win­no przyj­mo­wać dziec­ko? *Je­śli za­sta­na­wia­cie się te­raz czy Wa­sze dziec­ko nie pije/siu­sia za dużo, to po­sta­ram się przy­bli­żyć ja­kie ilo­ści po­win­no wy­pi­jać dziec­ko i ile po­win­no od­da­wać mo­czu. Za­po­trze­bo­wa­nie na pły­ny moż­na orien­ta­cyj­nie ob­li­czyć na pod­sta­wie masy cia­ła dziec­ka – 100ml/kg na pierw­sze 10 kg, 50ml/kg na dru­gie 10 kg i 20 ml/kg po­wy­żej 20 kg. Dla przy­kła­du: 8 ki­lo­gra­mo­we dziec­ko po­win­no wy­pi­jać ok. 8×100 ml = 800 ml pły­ ki­lo­gra­mo­we dziec­ko po­win­no wy­pi­jać ok. 10×100 ml + 6x50ml = 1300 ml pły­ ki­lo­gra­mo­we dziec­ko po­win­no wy­pi­jać ok. 10×100 ml + 10x50ml + 15x20ml = 1800 ml pły­nów. U ma­łych nie­mow­ląt kar­mio­nych wy­łącz­nie mle­kiem wzór ten nie jest to do koń­ca mia­ro­daj­ny, gdyż ich za­po­trze­bo­wa­nie na mle­ko wy­ni­ka bar­dziej z za­po­trze­bo­wa­nia na ka­lo­rie i wy­no­si orien­ta­cyj­nie 150ml mle­ka/ki­lo­gram. Waż­ne też, że w przy­pad­ku ob­ja­wo­wej cu­krzy­cy te ob­ję­to­ści nie są trosz­kę więk­sze. 35 ki­lo­gra­mo­we dziec­ko z nie­le­czo­ną cu­krzy­cą nie bę­dzie piło 1900 ml a ra­czej wspo­mnia­ne wy­żej kil­ka li­trów. Z ko­lei pra­wi­dło­wa diu­re­za u dzie­ci wy­no­si oko­ło 1-2 ml/kg/godz. u nie­mow­ląt i 0,5-1ml/kg/godz. u dzie­ci star­szych. Na­to­miast w przy­pad­ku cu­krzy­cy te ob­ję­to­ści są na­wet kil­ku­krot­nie więk­sze rzę­du 5ml/kg/godz i wię­cej. Czym ob­ja­wia się kwa­si­ca ke­to­no­wa? Or­ga­nizm nie mo­gąc czer­pać ener­gii z glu­ko­zy za­czy­na ko­rzy­stać z al­ter­na­tyw­nych szla­ków me­ta­bo­licz­nych i zu­ży­wać duże ilo­ści tłusz­czów. Efek­tem ich roz­pa­du są cia­ła ke­to­no­we, któ­re po­ja­wia­jąc się w krwi a na­stęp­nie w mo­czu mogą po­wo­do­wać kwa­si­cę ke­to­no­wą – stan bez­po­śred­nie­go za­gro­że­nia ży­cia w któ­rym dziec­ko wy­ma­ga na­tych­mia­sto­wej in­ter­wen­cji w ośrod­ku re­fe­ren­cyj­nym, nie­rzad­ko w od­dzia­le in­ten­syw­nej te­ra­pii. Może ona pro­wa­dzić do obrzę­ku mó­zgu a na­wet zgo­nu, dla­te­go tak waż­ne jest, aby roz­po­znać cu­krzy­cę wcze­śniej. Do ob­ja­wów kwa­si­cy ke­to­no­wej na­le­żą: cięż­kie od­wod­nie­nie,czę­ste wy­mio­ty,za­czer­wie­nie­nie po­licz­ków,za­pach ace­to­nu (zgni­łych ja­błek) z ust,za­bu­rze­nia od­dy­cha­nia (prze­czy­taj, jak po­win­no prze­bie­gać pra­wi­dło­we od­dy­cha­nie u dziec­ka) – od­dech Kus­smau­la, cha­rak­te­ry­zu­ją­ca się dużą czę­sto­tli­wo­ścią od­de­chów i dużą ob­ję­to­ścią wdy­cha­ne­go po­wie­trza – wy­glą­da jak głę­bo­kie wes­tchnie­nia,za­bu­rze­nia świa­do­mo­ści (dez­orien­ta­cja, pod­sy­pia­nie lub rzad­ko śpiącz­ka). Nie­ste­ty, pra­wie 1/3 dzie­ci (i na­wet do 70% w przy­pad­ku dzie­ci do 3. rż) ma roz­po­zna­ną cu­krzy­cę do­pie­ro na eta­pie kwa­si­cy. Dla­te­go też moi dro­dzy, wróć­cie jesz­cze raz do ob­ja­wów, bo im więk­sza część spo­łe­czeń­stwa bę­dzie je zna­ła, tym więk­sze praw­do­po­do­bień­stwo, że w ra­zie wy­stą­pie­nia ich u ja­kie­goś dziec­ka ktoś mą­dry pod­su­nie po­mysł, żeby udać się do le­ka­rza i zmie­rzyć dziec­ku po­ziom cu­kru. No do­brze, ale po­wiedz­my, że tak się zda­rzy­ło, u dziec­ka z ob­ja­wa­mi lub zu­peł­nie przy­pad­ko­wo (np. przy po­dej­rze­niu za­ka­że­nia ukła­du mo­czo­we­go wy­ko­na­no ba­da­nie ogól­ne mo­czu, w któ­rym stwier­dzo­no obec­ność glu­ko­zy – glu­ko­zu­rię a na­stęp­nie zle­co­no po­miar we krwi) stwier­dzo­no hi­per­gli­ke­mię (pod­wyż­szo­ny po­ziom cu­kru we krwi) – co da­lej? To za­le­ży od wy­wia­du i sta­nu dziec­ka. Le­karz może za­le­cić wy­ko­na­nie po­wtór­nych ba­dań ce­lem po­twier­dze­nia pod­wyż­szo­nej gli­ke­mii (np. je­śli nie wia­do­mo czy dziec­ko było na czczo a nie ma żad­nych ob­ja­wów) lub od razu skie­ro­wać do dal­szej dia­gno­sty­ki. W przy­pad­ku dzie­ci z kwa­si­cą oczy­wi­ście są one na­tych­miast trans­por­to­wa­ne do od­po­wied­nie­go szpi­ta­la. Roz­po­zna­nie cu­krzy­cy u dzie­ci Je­śli po­dej­rze­nie cu­krzy­cy się po­twier­dzi, ta­kie dziec­ko tra­fia do szpi­ta­la. I tu jest naj­więk­sza róż­ni­ca mię­dzy cu­krzy­cą u dzie­ci a cu­krzy­cą u do­ro­słych. Mój mąż nig­dy nie po­tra­fił zro­zu­mieć dla­cze­go ja pra­cu­jąc w od­dzia­le ogól­no­pe­dia­trycz­nym nie le­czę cu­krzyc. Bo prze­cież oni (in­ter­ni­ści) na każ­dym od­dzia­le zaj­mu­ją się cu­krzy­cą. Nie tyl­ko na od­dzia­łach dia­be­to­lo­gii. Ba! Star­sza oso­ba może mieć roz­po­zna­ną i le­czo­ną cu­krzy­cę w 100% am­bu­la­to­ryj­nie! Wy­ni­ka to z od­mien­nej spe­cy­fi­ki ty­pów cu­krzy­cy i tem­pa roz­wo­ju ob­ja­wów. U osób star­szych in­su­li­no­opor­ność może na­ra­stać la­ta­mi, czę­sto za­czy­na się le­cze­nie od le­ków do­ust­nych, któ­re nie mają za­sto­so­wa­nia w cu­krzy­cy typu 1. A więc tak – dziec­ko z cu­krzy­cą musi tra­fić do ośrod­ka re­fe­ren­cyj­ne­go. Dla­cze­go? Nie cho­dzi tyl­ko o to, że nikt inny się na tym nie zna. Dla przy­kła­du, kie­dy jesz­cze pra­co­wa­łam w szpi­ta­lu po­wia­to­wym, wszyst­kie tra­fia­ją­ce do nas dzie­ci z kwa­si­cą ke­to­no­wą były od­sy­ła­ne na­tych­miast do mo­jej obec­nej Kli­ni­ki. Na­to­miast przy­szła do nas do pra­cy ko­le­żan­ka, któ­ra ukoń­czy­ła spe­cja­li­za­cję wła­śnie w miej­scu gdzie pra­cu­ję obec­nie i wie­lo­krot­nie na dy­żu­rach te kwa­si­ce wy­rów­ny­wa­ła. Za­py­ta­łam jej cze­mu, sko­ro się na tym zna, nie mo­gli­by­śmy le­czyć tych dzie­ci u nas. Od­po­wie­dzia­ła mi wte­dy, że nie wy­star­czy wie­dzieć co ro­bić, trze­ba mieć do tego jesz­cze całe za­ple­cze. Wte­dy nie do koń­ca ro­zu­mia­łam tę od­po­wiedź. Zro­zu­mia­łam kie­dy sama za­czę­łam dy­żu­ro­wać w od­dzia­le dia­be­to­lo­gii. Nie wy­star­czy mieć in­su­li­ny, po­trzeb­ny jest sprzęt, do­świad­czo­ne pie­lę­gniar­ki, za­ple­cze OIO­Mo­we i cały ze­spół, któ­ry po­tem dziec­kiem się zaj­mu­je… Po­stę­po­wa­nie po przy­ję­ciu do szpi­ta­la za­le­ży przede wszyst­kim od sta­nu, w ja­kim tra­fia dziec­ko. Je­śli ma kwa­si­cę – jest wy­rów­ny­wa­na w wa­run­kach in­ten­syw­ne­go nad­zo­ru lub wręcz OIOM. Je­śli nie ma, lub już jest wy­rów­na­na, za­czy­na się cały pro­ces… lecz­ni­czo-edu­ka­cyj­ny! Tak, edu­ka­cyj­ny. Samo po­da­wa­nie in­su­li­ny przez per­so­nel nie wy­star­czy. W na­szej Kli­ni­ce dzie­ci ze świe­żo roz­po­zna­ną cu­krzy­cą prze­by­wa­ją za­zwy­czaj 2-3 ty­go­dnie. Cze­mu tak dłu­go? Bo przede wszyst­kim mu­szą się na­uczyć swo­jej cho­ro­by. Zro­zu­mieć ją i na­uczyć się z nią ra­dzić. Ze­spół zaj­mu­ją­cy się dziec­kiem z cu­krzy­cą to nie tyl­ko le­ka­rze i pie­lę­gniar­ki. Ale też die­te­ty­cy czy psy­cho­lo­dzy. Roz­po­zna­nie czę­sto jest szo­kiem dla ca­łej ro­dzi­ny. Czy cu­krzy­ca u dzie­ci jest ule­czal­na? Cu­krzy­ca jest cho­ro­bą na całe ży­cie, dziec­ko do koń­ca ży­cia bę­dzie mu­sia­ło brać in­su­li­nę, pil­no­wać die­ty. Sama cho­ro­ba może da­wać groź­ne po­wi­kła­nia. Za­rów­no dzie­ci (te star­sze) jak i ro­dzi­ce prze­cho­dzą wie­le szko­leń z róż­nych aspek­tów cho­ro­by. Np. mu­szą się na­uczyć ob­li­cza­nia da­wek in­su­li­ny. U zdro­wej oso­by trzust­ka na pod­sta­wie gli­ke­mii au­to­ma­tycz­nie wy­da­ła od­po­wied­nią ilość in­su­li­ny. Pa­cjent z cu­krzy­cą musi prze­wi­dzieć ile tej in­su­li­ny so­bie po­dać w za­leż­no­ści od tego co bę­dzie jadł. Ob­li­cza się to na pod­sta­wie tzw. wy­mien­ni­ków wę­glo­wo­da­no­wych. Wy­mien­nik wę­glo­wo­da­no­wy (1WW) to jed­nost­ka stwo­rzo­na spe­cjal­nie dla dia­be­ty­ków. W przy­bli­że­niu od­po­wia­da ilo­ści pro­duk­tu za­wie­ra­ją­cej 10 g wę­glo­wo­da­nów przy­swa­jal­nych. Każ­dy pa­cjent ma in­dy­wi­du­al­nie do­bie­ra­ną ilość in­su­li­ny po­trzeb­ną aby utrzy­mać pra­wi­dło­wy po­ziom cu­kru po zje­dze­niu 1 wy­mien­ni­ka. I tak wie­dząc jaka to jest ilość, ob­li­cza ilość wy­mien­ni­ków z ja­kich skła­da się po­si­łek, mno­ży i wy­li­cza daw­kę in­su­li­ny jaką musi so­bie po­dać do po­sił­ku. To oczy­wi­ście w du­żym uprosz­cze­niu, bo są jesz­cze wy­mien­ni­ki biał­ko­wo-tłusz­czo­we (1WBT) plus je­śli wyj­ścio­wo przed po­sił­kiem gli­ke­mia jest za wy­so­ka na­le­ży do in­su­li­ny wy­li­czo­nej „na po­si­łek” do­dać jesz­cze ko­rek­tę. Brzmi skom­pli­ko­wa­nie? Dla­te­go wła­śnie pa­cjen­ci mu­szą się tego na­uczyć. Na szczę­ście w dzi­siej­szych cza­sach tech­no­lo­gia przy­cho­dzi dia­be­ty­kom na po­moc – do­stęp­ne są apli­ka­cje na te­le­fon, któ­re po­ma­ga­ją w okre­śla­niu wy­mien­ni­ków wę­glo­wo­da­no­wych. Ale na tym eta­pie szko­le­nie się nie koń­czy. W Pol­sce pa­cjen­ci do 26. rż. mają re­fun­do­wa­ne tzw. pom­py in­su­li­no­we. Są to urzą­dze­nia, któ­re przy jed­nym wkłu­ciu po­zwa­la­ją na wie­lo­krot­ne po­da­wa­nie in­su­li­ny – za­rów­no w sta­łym po­wol­nym wle­wie (baza) jak i do po­sił­ków (bo­lu­sy). Skła­da­ją się z igły, dre­nu i sa­me­go urzą­dze­nia wiel­ko­ści mniej wię­cej po­ło­wy smart­fo­na (no, tyl­ko tro­chę grub­sze­go). Po­nie­waż wkłu­cie jest na sta­łe, pa­cjent musi mieć za­wsze pom­pę przy so­bie, a w za­sa­dzie przy cie­le. Naj­czę­ściej no­szo­na jest przy­pię­ta do pa­ska, lub, zwłasz­cza u młod­szych dzie­ci, na spe­cjal­nych pa­skach no­szo­nych pod ubra­niem. Jest to cu­dow­na al­ter­na­ty­wa dla pe­nów (au­to­ma­tycz­nych wstrzy­ki­wa­czy), któ­re wy­ma­ga­ją wie­lo­krot­nych za­strzy­ków. Wy­obraź­cie so­bie, że ta­kie dziec­ko z cu­krzy­cą musi do­stać prak­tycz­nie tyle razy in­su­li­nę, ile zja­da po­sił­ków. A je­śli do tego do­da­my po­mia­ry cu­kru – ukłu­cia pal­ca przed każ­dym po­sił­kiem albo i czę­ściej? Tych drob­nych ukłuć robi się bar­dzo dużo, co w przy­pad­ku dzie­ci nie jest bez zna­cze­nia. Na­wet je­śli uży­wa­ne w pe­nach czy glu­ko­me­trach igieł­ki są cie­niut­kie. Ko­lej­ną re­wo­lu­cją są urzą­dze­nia do sta­łe­go mo­ni­to­ro­wa­nia gli­ke­mii. Są to czuj­ni­ki (sen­so­ry) cie­niut­kie jak włos elek­tro­dy, wstrzy­ki­wa­ne pod skó­rę, któ­re mie­rzą po­ziom cu­kru a od­czy­tu do­ko­nu­je się np. przy­kła­da­jąc smart­fon z od­po­wied­nią apli­ka­cją do miej­sca, w któ­rym jest czuj­nik lub ko­rzy­sta­jąc z trans­mi­te­rów prze­sy­ła­ją­cych dane np. bez­po­śred­nio do pom­py. Dzię­ki temu moż­na zna­czą­co zmniej­szyć ilość ukłuć pal­ca. Nie­ste­ty, czuj­ni­ki te nie są jesz­cze w peł­ni re­fun­do­wa­ne, a koszt mie­sięcz­ny ko­rzy­sta­nia z nich to oko­ło kil­ku­set zło­tych. Ale wra­ca­jąc do szko­le­nia – ro­dzi­ce mu­szą się na­uczyć też ko­rzy­sta­nia z pom­py. Nie tyl­ko sa­mej ob­słu­gi, zmia­ny da­wek, zwięk­sza­nia, zmniej­sza­nia czy wstrzy­my­wa­nia bazy, ale i moż­li­wych pro­ble­mów, ja­kie mogą wy­stą­pić w trak­cie użyt­ko­wa­nia jak choć­by za­tka­nie wkłu­ tym uczą się o sy­tu­acjach, któ­re zmie­nia­ją za­po­trze­bo­wa­nie na in­su­li­nę (in­fek­cje, wy­si­łek fi­zycz­ny) czy po­stę­po­wa­nia w przy­pad­ku ostrych po­wi­kłań, ta­kich jak hi­po­gli­ke­mia (nie­do­cu­krze­nie), hi­per­gli­ke­mia, kwa­si­ca. Te wszyst­kie umie­jęt­no­ści musi na­być ro­dzic (albo dziec­ko w przy­pad­ku na­sto­lat­ków) za­nim opu­ści od­dział dia­be­to­lo­gii tak, aby mógł so­bie ra­dzić sam po wyj­ściu ze szpi­ta­ pa­cjen­ci po wy­pi­sie są pod opie­ką dia­be­to­lo­ga, zgła­sza­ją się na okre­so­we kon­tro­le, mają wy­ko­ny­wa­ne ba­da­nia w kie­run­ku ewen­tu­al­nych po­wi­kłań czy cho­rób współ­ist­nie­ją­cych i tak na­praw­dę uczą się całe ży­cie. Może war­to jesz­cze do­dać, że czę­sto po roz­po­zna­niu na­stę­pu­je okres „po­pra­wy”. Jest to zwią­za­ne z tym, że część ko­mó­rek wysp beta jesz­cze funk­cjo­nu­je, już jest wdro­żo­ne le­cze­nie i za­po­trze­bo­wa­nie na in­su­li­nę może się zna­czą­co zmniej­szyć. Jed­nak nie jest to wy­le­cze­nie! Ten okres, zwa­ny „mie­sią­cem mio­do­wym” nie­ste­ty mija i pa­cjent wra­ca do peł­nej in­su­li­no­te­ra­pii. Jak wi­dzi­cie opie­ka nad pa­cjen­tem z cu­krzy­cą to dość skom­pli­ko­wa­na spra­wa dla­te­go też nie je­stem w sta­nie opi­sać Wam szcze­gó­łów dia­gno­sty­ki czy le­cze­nia. Bo wy­szło­by z tego pół pod­ręcz­ni­ka! Zresz­tą ro­dzi­ce dzie­ci z cu­krzy­cą otrzy­mu­ją te szcze­gó­ło­we in­for­ma­cje w trak­cie szko­le­nia, dla­te­go uwa­żam, że po­da­wa­nie ich w tym ar­ty­ku­le nie ma sen­su. Naj­waż­niej­sze, żeby mieć ogól­ne po­ję­cie i znać ob­ja­wy mo­gą­ce su­ge­ro­wać cho­ro­bę tak, aby roz­po­znać ją na czas, jak już pi­sa­łam wy­żej. A czy cu­krzy­cy moż­na za­po­biec? Na pew­no tej typu 2 – po­przez od­po­wied­nią die­tę, ak­tyw­ność fi­zycz­ną i utrzy­my­wa­nie pra­wi­dło­wej masy cia­ła moż­na zmniej­szyć ry­zy­ko za­cho­ro­wa­nia. A cu­krzy­cy typu 1? Przez wie­le lat uwa­ża­no, że nie. Na­to­miast w chwi­li obec­nej to­czy się duże wie­lo­ośrod­ko­we (w wie­lu kra­jach, w tym w Pol­sce) ba­da­nie „Świat bez je­dyn­ki”. Jego ce­lem jest spraw­dze­nie czy po­da­wa­nie dzie­ciom z grup pod­wyż­szo­ne­go ry­zy­ka do­ust­nej in­su­li­ny jesz­cze przed roz­po­czę­ciem nisz­cze­nia ko­mó­rek beta trzust­ki, może nie­ja­ko „na­uczyć” or­ga­nizm jak wy­glą­da pra­wi­dło­wa czą­stecz­ka in­su­li­ny i za­po­biec nisz­cze­niu pro­du­ku­ją­cych ją ko­mó­rek teza się spraw­dzi, bę­dzie to ol­brzy­mi prze­łom w dia­be­to­lo­gii!W Pol­sce pro­gram jest pro­wa­dzo­ny przy udzia­le In­sty­tu­tu Mat­ki i Dziec­ka oraz Kli­ni­ki Dia­be­to­lo­gii Dzie­cię­cej i Pe­dia­trii War­szaw­skie­go Uni­wer­sy­te­tu Me­dycz­ne­go, są do nie­go kwa­li­fi­ko­wa­ne nie­mow­lę­ta, u któ­rych na pod­sta­wie ba­dań prze­sie­wo­wych po­bra­nych po uro­dze­niu stwier­dzo­no po­nad 10% ry­zy­ko za­cho­ro­wa­nia na cu­krzy­cę typu 1 do 6. roku ży­cia.

Cukrzyca typu 2 coraz częściej dotyka także dzieci. Stan przedcukrzycowy, czyli nieprawidłowa glukoza na czczo lub nieprawidłowa tolerancja glukozy, dotyczy dziś w świecie blisko 1/3 dorosłej, aktywnej zawodowo populacji. W Polsce liczba ta sięga prawdopodobnie 5 mln osób. Co gorsze cukrzyca typu 2 coraz częściej dotyka także dzieci.
fot. Adobe Stock Spis treści: Cukrzyca typu 1 - definicja i przyczyny Objawy cukrzycy typu 1 Powikłania cukrzycy typu 1 Diagnoza. Jakie badania wykonać? Leczenie cukrzycy typu 1 Czy można wyleczyć cukrzycę typu 1? Dieta cukrzycowa Cukrzyca typu 1 - definicja i przyczyny Cukrzyca typu 1 to choroba metaboliczna cechująca się hiperglikemią (czyli stężeniem glukozy we krwi przekraczającym normę), która jest rezultatem zaburzenia działania lub wydzielania insuliny. Insulina to hormon produkowany przez komórki beta wysp trzustkowych, a jej zadaniem jest transport glukozy do komórek, gdzie cukier jest przekształcany w energię. W rozwoju cukrzycy typu 1 biorą udział przeciwciała produkowane przez organizm, które atakują komórki beta trzustki (mechanizm autoimmunologiczny). W konsekwencji komórki te nie są zdolne do wytwarzania insuliny. Od rozpoczęcia ich uszkadzania do pojawienia się pierwszych objawów, może minąć wiele miesięcy, a nawet lat. Przypuszcza się, że do rozwoju choroby dochodzi w wyniku połączenia czynników środowiskowych i predyspozycji genetycznych. Jednak dokładny mechanizm nie został do tej pory poznany. Cukrzyca typu 1 występuje rzadziej niż cukrzyca typu 2, stanowi ok. 5-10% zachorowań na cukrzycę. Objawy cukrzycy typu 1 Objawy cukrzycy typu 1 pojawiają się najczęściej u dzieci, młodzieży, a także młodych dorosłych (poniżej 30. roku życia), choć należy podkreślić, że do jej rozwoju może dojść w każdym wieku, nawet po 80. roku życia. Przebieg schorzenia zależy od szybkości uszkodzenia komórek beta. U dzieci i osób młodych symptomy następują szybciej, są ostre i bardziej gwałtowne (pierwszym objawem może być kwasica i śpiączka ketonowa), u dorosłych i starszych osób przebieg choroby jest zwykle powolny. Cukrzyca typu 1 u dorosłych nazywana jest cukrzycą LADA, czyli utajoną cukrzycą autoimmunologiczną o późnym początku (5-10% przypadków cukrzycy insulinozależnej). Do głównych objawów cukrzycy typu 1 zalicza się: Częste oddawanie moczu, czyli poliuria. Nadmiar cukru we krwi wiąże wodę i działa moczopędnie. Dorosła, zdrowa osoba oddaje do 2 litrów moczu dziennie, chorzy na cukrzycę 3 litry i więcej. Zaniepokoić zatem powinny: krótkie przerwy miedzy wizytami w toalecie, oddawanie moczu więcej niż 8 razy dziennie, wstawanie w nocy do toalety, u dzieci moczenie się w nocy. Nasilone pragnienie. Wysoki poziom cukru powoduje częstsze i obfitsze oddawanie moczu, a to z kolei wzmaga pragnienie. Zaniepokoić powinny: większe niż zazwyczaj pragnienie, trudności z ugaszeniem pragnienia, mimo regularnego uzupełniania płynów. Zmęczenie i senność. Senność mimo regularnego snu 7-8-godzinnego oraz nieustające zmęczenie, mogą też być objawami cukrzycy typu 1. Za ten stan winić trzeba brak insuliny w organizmie, która dostarcza energię komórkom. Chudnięcie. Niewystarczająca ilość insuliny sprawia, że komórkom brakuje glukozy, czyli energii. Aby ją uzyskać, organizm zaczyna spalać tłuszcz, a także białko zawarte w mięśniach. Stąd nieplanowana utrata wagi u chorych na cukrzycę typu 1. Poza tym u diabetyków mogą wystąpić: swędzenie narządów płciowych i infekcje intymne, pogorszenie się wzroku, zamglony obraz, infekcje skórne. Powikłania cukrzycy typu 1 Niedobór insuliny w przebiegu cukrzycy typu 1 prowadzi do nagromadzenia glukozy we krwi. Ten stan z kolei jest zagrożeniem dla zdrowia i życia, z czasem powoduje: problemy z układem krążenia (może prowadzić do udaru, zawału), retinopatię, czyli uszkodzenie naczyń krwionośnych siatkówki oka, a przez to utratę wzroku, trudno gojące się rany, neuropatię (uszkodzenie nerwów obwodowych), choroby nerek. Do ostrych (nagłych) powikłań cukrzycy typu 1 należą głównie: kwasica ketonowa (metaboliczna) - pojawia się, gdy w wyniku niedoboru glukozy w komórkach do produkcji energii wykorzystywany jest tłuszcz, a w organizmie pojawiają się jako produkt uboczny ciała ketonowe (ketony) - w rezultacie rozwija się zagrażający życiu stan kwasicy ketonowej; może prowadzić do śpiączki, hipoglikemia - do jej rozwoju przyczynia się nadmiar insuliny w organizmie albo w wyniku podania zbyt dużej dawki leku, niestrawienia pokarmu lub wysiłku fizycznego. Kwasica ketonowa jest groźnym powikłaniem, dlatego warto znać jej objawy. Jeżeli u diabetyka pojawią się poniższe symptomy, należy szybko skonsultować się z lekarzem: częste oddawanie dużych ilości moczu, zwiększone pragnienie, suchość w ustach, suchość błon śluzowych, suchość skóry, zapach acetonu w oddechu i w moczu lub słodkawy owocowy zapach, przyspieszony oddech na zmianę z głębokim powolnym oddechem, wysypka, zaczerwienie skóry, bóle brzucha, nudności, wymioty, senność, utrata przytomności. Diagnoza. Jakie badania wykonać? W celu rozpoznania cukrzycy typu 1 wykonuje się oznaczenie stężenia glukozy (glikemii) we krwi pobranej z żyły w zgięciu łokciowym. Pacjent musi być na czczo w trakcie badania. Badanie krwi z palca za pomocą glukometru służy do monitorowania leczenia cukrzycy, a nie do diagnozowania choroby. Prawidłowe stężenie glukozy to 3,9-5,5 mmol/l (70-99 mg/dl). Wykonuje się również doustny test tolerancji glukozy (OGTT). Polega on na tym, że pacjent ma pobieraną krew na czczo, następnie musi wypić roztwór 75 g glukozy, odczekać 120 minut i ponownie ma pobieraną krew. Glukoza oznaczana jest w tym badaniu dwa razy, dzięki czemu można sprawdzić, czy po upływie określonego czasu, organizm pozbył się z krwi nadmiaru glukozy. Prawidłowe stężenie cukru po 120 minutach od wypicia glukozy powinno wynosić mniej niż 7,8 mmol/l (140 mg/dl). Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego cukrzycę rozpoznaje się w 3 sytuacjach, gdy: w chwili stwierdzenia występowania objawów hiperglikemii stężenie glukozy ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l), glikemia oznaczana 2-krotnie (każdy pomiar należy wykonać innego dnia) ≥ 126 mg/dl (≥ 7,0 mmol/l), glikemia w 120. minucie OGTT ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l). Leczenie cukrzycy typu 1 Jedyną skuteczną metodą leczenia cukrzycy typu 1 (insulinozależnej) jest przyjmowanie insuliny (zobacz, jak wykonać zastrzyk z insuliny) i kontrolowanie poziomu cukru we krwi. Bardzo ważnym elementem terapii jest również edukacja chorego oraz odpowiednie żywienie. Rodzaj insuliny i metodę aplikacji ustala lekarz. Dostępne są różne rodzaje insuliny: krótko-, średnio- i długodziałające. Chory kontroluje stężenie glukozy przed posiłkami i po nich za pomocą glukometru (ranking najlepszych glukometrów) i normalizuje jej poziom insuliną. Do dyspozycji ma: pen (przyrząd do samodzielnej aplikacji insuliny), pompę insulinową - to niewielkie urządzenie, które zapewnia stały dopływ insuliny i pozwala dokładniej kontrolować cukrzycę. Pompa insulinowa jest refundowana przez NFZ tylko w przypadku kobiet ciężarnych i dzieci. Monitorowanie stężenia hemoglobiny glikowanej Stężenie hemoglobiny glikowanej (HbA1c) jest miarodajnym parametrem wskazującym, czy cukrzyca jest dobrze leczona. Hemoglobina jest białkiem znajdującym się wewnątrz czerwonych krwinek. U cukrzyków nadmiar glukozy łączy się z białkami, z hemoglobiną, w reakcji zwanej glikacją. Cząsteczka hemoglobiny żyje około 120 dni, dzięki czemu na podstawie oznaczenia stężenia hemoglobiny glikowanej można uzyskać obraz średniego poziomu glukozy we krwi z ok. 3 miesięcy. Parametr u osób zdrowych wynosi poniżej 5%. U pacjentów z dobrze leczoną cukrzycą typu 1 wartość ta nie powinna przekraczać 6,1-6,5%. Jeśli wartość jest wyższa niż 7%, należy dokonać zmian w sposobie leczenia pacjenta. Natomiast hemoglobina glikowana poniżej 6% może świadczyć o groźnych okresach niedocukrzenia. Hemoglobina glikowana jest badaniem lepszym niż wielokrotnie oznaczany poziom glukozy. Oddaje, czy pacjent regularne wykonuje zastrzyki z insuliny i czy ma odpowiednio dobrane posiłki. Ograniczenia te stanowią problem zwłaszcza u nastolatków. Oznaczanie poziomu HbA1c jest badaniem laboratoryjnym wymagającym pobrania krwi. Należy je wykonywać co 2-3 miesiące, a u pacjentów ze stabilną i dobrze wyrównaną cukrzycą co pół roku. Liczne badania dowiodły, że poziom HbA1c wykazuje silny związek z ryzykiem późnych powikłań cukrzycy. Czy można wyleczyć cukrzycę typu 1? Jedyną metoda na całkowite pozbycie się objawów tego typu cukrzycy jest przeszczep trzustki lub łączony przeszczep trzustki i nerki. Jest to jednak zabieg bardzo inwazyjny i niebezpieczny. Trwają również prace nad szczepionką przeciwko cukrzycy typu 1. Zobacz więcej nowoczesnych metod leczenia cukrzycy cukrzycy typu 1. Dieta w cukrzycy typu 1 Dieta cukrzycowa w cukrzycy typu 1 jest bardziej restrykcyjna niż w przypadku cukrzycy typu 2. Wartość każdego posiłku powinna być obliczana z uwzględnieniem węglowodanów, białek i tłuszczów. Codzienna wartość kaloryczna posiłków musi być utrzymana na zbliżonym poziomie. Chorzy na cukrzycę typu 1 powinni unikać produktów o wysokim indeksie glikemicznym, czyli takich, które powodują szybki wzrost poziomu cukru we krwi. Powinni też ograniczyć spożycie tłuszczów zwierzęcych. Zgodnie z zalecaniami dla diabetyków węglowodany powinny stanowić ok. 45% zapotrzebowania energetycznego, jeśli jednak pochodzą z produktów o niskim IG i mają dużo błonnika, to mogą sięgać nawet 60% zapotrzebowania kalorycznego. Zawartość białka w diecie chorego na cukrzycę typu 1 powinna wynosić 15-20%, zaś tłuszczów - 30-35% całkowitej wartości energetycznej posiłków. Wartość posiłków może być modyfikowana w zależności od np. aktywności fizycznej. Osoby, które więcej się ruszają, potrzebują większej podaży węglowodanów, niż te, które prowadzą siedzący tryb życia. Bardzo ważna dla skutecznej kontroli stężenia glukozy jest również regularność i odpowiednia liczba posiłków. Jeśli chory przyjmuje insuliny dwufazowe (tzw. mieszanki insulinowe), powinien jeść 5-6 posiłków dziennie, leczenie krótko działającymi insulinami wymaga 6 posiłków dziennie. Pacjent powinien zrezygnować z picia alkoholu (może sprzyjać hipoglikemii) i ograniczyć sól kuchenną do mniej niż 5 g na dobę (1 łyżeczka). Zalecenia te są jednak ogólne i bardzo uproszczone. Każdy diabetyk powinien z pomocą specjalisty mieć indywidualnie opracowany schemat żywienia i aktywności po to, aby skutecznie kontrolować cukrzycę. Źródło: (red.), Interna Szczeklika 2017/2018, Medycyna Praktyczna, Kraków 2017. Chcesz zmierzyć poziom glukozy we krwi? Zaopatrz się w dobry glukometr, który pozwoli ci wykonać dokładne pomiary. Więcej o cukrzycy i problemach z trzustką:Co warto wiedzieć o cukrzycy ciążowej?Czym jest krzywa cukrowa? Jak dbać o trzustkę?Komu grozi hipoglikemia? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
W sytuacji, gdy poziom glukozy przekracza 13,3 mmol/l (240 mg/dl), ale nie występuje zawartość ketonów, należy stosować się do następujących reguł: w cukrzycy typu I - nie ćwicz, jeżeli glikemia wynosi 16,7 mmol/l (300 mg/dl) lub więcej. w cukrzycy typu II – nie ćwicz, gdy glikemia jest wyższa niż 22,2 mmol/l (400 mg/dl
Nasze diety stosuje Agnieszka Perepeczko (polska aktorka, pisarka, była modelka)! Mamy jej rekomendację oraz opinię 🙂 Cukrzyca to narastający problem Polskiego społeczeństwa! Mało kto wie, że można sobie z nią poradzić w naturalny sposób! Artykuł poświęcony jest cukrzycy typu II. Niewątpliwie cukrzyca jest dużym problemem, dlatego też postanowiłem napisać artykuł, który w całości będzie poświęcony temu tematowi. Mało osób zdaje sobie sprawę, iż w początkowych fazach można sobie z nią poradzić za pomocą odpowiednich ziół, czy herbat. Pamiętaj, aby regularnie sprawdzać, czy masz cukrzycę. Proszę o udostępnienie artykułu – każdemu może się przydać! Cukrzyca to choroba, która charakteryzuje się podwyższonym poziomem glukozy we krwi. Może również dojść do sytuacji, w której glukoza będzie obecna w moczu. Ważne jest, aby regularnie sprawdzać, czy nie mamy podwyższonego poziomu cukru we krwi. Szybka reakcja pozwoli na sprawne, skutecznie i tanie leczenie. Cukrzyca powstaje w momencie, kiedy trzustka produkuje w niewystarczających ilościach insulinę. W wyniku tego dochodzi do zaburzeń w procesach trawienia węglowodanów, tłuszczów oraz białek. Insulina odpowiada za transport glukozy z krwi do komórek, gdzie dochodzi do procesu uwalniania energii. Z roku na rok możemy zaobserwować wzrost zachorowań na cukrzycę, Dzieje się tak z powodu źle prowadzonej diety! Około 1-2 lata temu była kulminacja spożywania niezdrowej żywności. Ludzie nie dbali o to, co jedzą, często odwiedzali restauracje typu fast food. Dziś sytuacja trochę się zmieniła, mamy coraz większą świadomość w tym, co jemy, a także coraz więcej osób wie, w jaki sposób dieta wpływa na ich zdrowie. Warto przeczytać: 86% skuteczności – wzmacnia odporność, likwiduje grzybicę, leczy biegunkę i alergię. Jak to wykonać? Kliknij, aby dowiedzieć się więcej. Jaki poziom cukru we krwi wskazuje na cukrzycę? Najlepiej mierzyć poziom glukozy na czczo. W tym przypadku za normę uznaje się wartości z przedziału 72-99 mg/dl. Za stan przedcukrzycowy uznaje się wynik rzędu 100-125 mg/dl. Natomiast wartości wyższe niż 200 mg/dl uznawane są za cukrzycę! Pewnie większość osób, które zostały dotknięte problemem cukrzycy, chodzą regularnie na badania, które wykonywane są w laboratorium. Warto powiedzieć, że wbrew pozorom urządzenie, które mierzy poziom glukozy we krwi, wcale nie jest drogie! Dlatego też, jeśli chcemy mieć stały wgląd do wyników, to warto zaopatrzyć się w takie oto urządzenie. Dzięki temu nie będziemy już musieć wychodzić z domu, by zbadać swoją krew. Na internecie udało mnie się znaleźć glukometry już za niecałe 11 PLN i nie jest to urządzanie z niskiej półki, jest w pełni cyfrowe! Taki sprzęt produkuje firma Diagomat, jest ona godna polecania, posiada wysokie opinie wśród konsumentów. Aby sprawdzić, gdzie możesz nabyć ten glukometr w najniższej cenie kliknij tutaj. Warto również przeczytać: Oczyść krew, a pozbędziesz się zmęczenie i chorób. Jak to wykonać? Kliknij, aby się dowiedzieć. Jakie są przyczyny cukrzycy? Główną przyczyną tej choroby jest wcześniej wspomniana nieprawidłowa dieta. Jednak nie stanowi ona jedynej przyczyny, która odpowiada za rozwój tej choroby. Zalicza się również nieprawidłowy tryb życia, czyli taki w którym jest mało ruchu, a także uwarunkowania genetyczne oraz nabyte choroby trzustki. Dieta powinna zawierać węglowodany oraz skrobię. Wybierajmy takie produkty, które zawierają niski indeks glikemiczny. Ponadto zaleca się ograniczenie spożywanie tłuszczów. Zaleca się jedzenie około 5 owoców lub warzyw dziennie, ale nie byle jakich. Ważne, aby miały niski indeks glikemiczny. Zaleca się również całkowite zrezygnowanie z ciastek, słodyczy i alkoholu. Jak w naturalny sposób można walczyć się z cukrzycy? Cukrzyca – wszystko, co musisz wiedzieć o tej chorobie Do najbardziej powszechnych i naturalnych metod walki z cukrzycą należą zioła i herbaty. Do najlepszych herbat należy Dar natury, producent ten posiada w swojej ofercie specjalny produkt, który świetnie radzi sobie z tym problemem. Zawiera wszystkie niezbędne zioła, która uznane są za najskuteczniejsze w tej chorobie. Ponadto wszystkie składniki objęte są ekologicznym certyfikatem, dzięki temu mamy pewność, iż pochodzą one ze sprawdzonych plantacji. Jej dużą zaletą jest niska cena, można ją spotkać za nawet 20 PLN. Aby sprawdzić, gdzie możesz nabyć tę herbatę w najniższej cenie kliknij tutaj. Pozostałe metody na podwyższony cukier we krwi. Ponadto zaleca się picie morwy białej, jest ona uznana za wysoko skuteczny sposób walki z cukrzycą. Najlepiej wybrać produkt, który będzie pochodził z ekologicznej uprawy. Dzięki temu będziemy mieć pewność, co drzemie w takim produkcie. Wszystkie te warunki spełnia firma o nazwie MedicaLine. Są to ekologiczne kapsułki na bazie liści morwy białej. Aby sprawdzić, gdzie możesz nabyć tę herbatę w najniższej cenie kliknij tutaj. W mojej ocenie jeszcze lepszym produktem są ekologiczne, suszone owoce morwy białej. Firma BioPlanet posiada w swojej ofercie ekologiczne owoce białej morwy, które pochodzą z uprawy objętej certyfikatem ekologiczności. Aby sprawdzić, gdzie możesz nabyć ten produkt w najniższej cenie kliknij tutaj. Wiele osób podaje przepis, by spożywać ją na noc około 100 ziaren namoczonych w wodzie. Najczęściej osoby te twierdzą, iż zaledwie po kilku tygodniach stosowania, poziom cukry wraca do normy. Szukamy kozieradki pod postacią całych ziaren, niemielonych! Dzięki temu posiadają one większą ilość dobroczynnych substancji. Najlepiej, gdy produkt będzie posiadał certyfikat potwierdzający ekologiczność składu. Aby sprawdzić, gdzie możesz nabyć te ziarna z certyfikatem BIO w najniższej cenie kliknij tutaj. Pamiętaj, aby wychodzi codziennie na spacery, a także przestrzegać diety! Powinnaś również przeczytać: Jak zyskać silne włosy, brak cellulitu i młodszą skórę? Kliknij, aby sprawdzić i działaj szybko! Potrzebujesz diety? Zdaj się na mnie Specjalistę Żywienia z doświadczeniem! Podoba Ci się ten artykuł? Udostępnij go! Jak moja klientka schudła 40 kg bez ćwiczeń? Chciałbym się z Wami podzielić historią mojej klientki. Małgorzata to młoda kobieta, która urodziła dziecko i z czasem regularnie przybierała na wadze. W kulminacyjnym momencie Małgorzata ważyła trochę ponad 100 kg! Próbowała różnych metod od koktajli po herbaty na odchudzanie. Próbowała również tworzyć diety na własną rękę w tym stosowała dietę głodówkową. Niestety nic nie pomagało. Zachęcona licznymi pozytywnymi opiniami postanowiła zdać się na mnie Specjalistę Żywienia. Efekt stosowania moich diet znajdziesz poniżej! Aby pokazać prawdziwość metamorfoz oraz skuteczność moich diet, Małgorzata zgodziła się na pełne opublikowanie swojego profilu na Facebooku. Tam znajdziesz więcej zdjęć przed i po stosowaniu naszych diet. Link do profilu: kliknij tutaj. Tak tak dla wszystkich niedowiarków obydwa zdjęcia są moje!!! Po lewej stronie zdjęcie z lutego 2019 przed zastosowaniem…Opublikowany przez Małgorzatę Cywińską Niedziela, 10 maja 2020 Poniżej znajduje się autentyczna rozmowa z Małgorzatą Artur Topolski: Jak wyglądało Twoje życie z nadwagą? Małgorzata: Po tym jak przytyłam zmieniłam się nie tylko z wylądu, ale również z osobowości. Stałam się zamknięta w sobie, nie chciała wychodzić z domu. Moja nadwaga utrudniała mi realizowanie hobby, nie mogłam biegać, miałam problem z dłuższymi spacerami. To wszystko spowodowało liczne rozterki, a nawet stany depresyjne. Odcięłam się od świata. Nie jadłam niezdrowych produktów wręcz przeciwnie codziennie jadłam owoce i warzywa, ale za bardzo nic to nie dawało. Po tym jak ważyłam już ponad 100 kg nie wiedziałam co mam zrobić, wydawało mi się, że próbowałam już wszystkiego, aby schudnąć. Pewnego razu zauważyłam Pana reklamę. Zachęciły mnie liczne pozytywne opinie, jak dobrze pamiętam było ich ponad 5000. Porównałam z konkurencją i Pan miał najwięcej opinii i rekomendacji, a także klienci zachwalali proste przepisy oraz tanie produkty w diecie. Pomyślałam, że warto spróbować tym bardziej, że sam koszt diety był niski. Artur Topolski: Jak wyglądały Twoje początki na mojej diecie? Małgorzata: Początki stosowania diety były dla mnie bardzo optymistyczne. Po 2 tygodniach stosowania schudłam około 4 kg i to bez wysiłku fizycznego. To bardzo mnie zmotywowało i dało nadzieję, że faktycznie mogę szczupło wyglądać. Po miesiącu stosowania udało mi się schudnąć aż 8 kg! Rodzina i koleżanki widziały znaczną zmianę, ja również czułam się odmieniona, ale do wymarzonego celu brakowało jeszcze około 30 kg. Każdego miesiąca musiałam kupować nowe ciuch, poprzednie numeracje stawały się dla mnie zbyt duże. To bardzo mnie cieszyło. Po miesiącu stosowania diet zgodnie z Pana prośbą skontaktowałam się z Panem, dostałam nową dietę i nowe rekomendacje. Poniżej zdjęcie po miesiącu stosowania moich diet (-8 kg) Artur Topolski: Możesz powiedzieć coś więcej o przebiegu odchudzania na moich dietach? Małgorzata: Waga regularnie cały czas schodziła w dół. Nie było żadnych przestojów, ani problemów z metabolizmem. Po około 1,5 miesiącu stosowania diet zauważyłam, że moje włosy, paznokcie stały się mocniejsze i bardziej zdrowe. Moje koleżanki, które widywałam niemal codziennie w swojej pracy dopytywały mnie o moją dietę. Wiele osób również kupiło dietę u Pana. Po około 8 miesiącach stosowania diety schudłam u Pana aż 40 kg! Z rozmiaru 50 zeszłam do 38. To zmieniło mnie całkowicie. Nie byłam już zamknięta w sobie, koleżanki z pracy mnie podziwiały i gratulowały. Teraz znowu mogę ćwiczyć, biegać i czuję w tym lekkość. Moje zdrowie również znacznie się poprawiło. Poniżej zdjęcie po 8 miesiącach stosowania diet (-40 kg) Artur Topolski: Obecnie nie stusujesz już moich dieta około rok, czy Twoja waga się zmieniła? Małgorzata: Najbardziej cieszy mnie to, że po zakończeniu stosowania diet nie ma efektu jojo. Nie stosuję już żadnej diety od roku, a moja waga nie rośnie. Zaczęłam dietę na początku lutego 2019 roku, a zakończyłam pod koniec września 2019 roku. Waga utrzymuje się na tym samym poziomie. Poniżej zdjęcie po roku od zakończenia stosowania diet Historia oraz metamorfoza jest autentyczna. Profil na Facebooku Małgorzaty jest dostępny dla Państwa pod tym linkiem: kliknij tutaj. Poznaj opinie moich klientów – ponad 9000 opinii na Facebooku oraz ponad 2400 opinii na innych stronach! UWAGA: Jeśli poniżej nie wyświetlają Ci się opinie z Facebooka, to znaczy, że nie zaakceptowałeś polityki prywatności Facebooka. Wtedy możesz przejść do opinii o naszych dietach na Interii oraz na GoWork – w sumie jest tam ponad 2400 opinii! Na Interii znajduje się ponad 1150 opinii o naszych dietach w tym około 96% stanowią opinie pozytywne – kliknij tutaj, aby przeczytać. Na GoWork o naszych dietach jest ponad 1330 opinii, średnia ocena naszych diet wynosi na 5 – kliknij tutaj, aby przeczytać. Charakterystyka mojej diety To dieta polegająca na mniejszym udziale węglowodanów i białek, a zatem zupełne odwrócenie diety podstawowej, gdzie fundamentem są właśnie węglowodany. Taka dieta swoje zastosowanie po raz pierwszy odnalazła w leczeniu chorób, najczęściej padaczki. Powodem stosowania diety u chorujących na epilepsję był fakt, że podczas spożywania niewielkiej ilości węglowodanów, organizm człowieka w celu uzyskania energii zaczął korzystać z innych jej źródeł – ze spalania ciał ketonowych. Dodatkowo, z powodu ograniczania przyjmowania glukozy – najprostszej cząsteczki cukru – dochodzi do zmian w metabolizmie człowieka, szczególnie w układzie nerwowym i przekaźnictwie neuronów co zdecydowanie zmniejsza ich pobudliwość, tym samym likwiduje drgawki obecne w chorobie jaką jest padaczka. Oprócz zbawiennego zastosowania w chorobie, taka dieta okazała się być pomocną w odchudzaniu – mniejsza ilość węglowodanów w diecie, wymusza w organizmie korzystanie z innych źródeł energii – na przykład z własnych białek i tłuszczów, tym samym redukuje masę ciała. Rewolucja – Dieta nowej generacji W mojej diecie nie dochodzi do drastycznego obcięcia węglowodanów, a udział procentowy tłuszczów to około 50% zapotrzebowania energetycznego, w przypadku białek 30%. W przypadku mojej diety możesz być spokojny o swoje zdrowie. Spożywając zdecydowanie więcej produktów spożywczych, zróżnicowanego pochodzenia, dostarczamy organizmowi niezbędne składniki odżywcze. Moja dieta może przypominać zasady diety śródziemnomorskiej, gdzie również spożywane są produkty wysokotłuszczowe i wysokobiałkowe jak chude mięso czy ryby, jednak w jadłospisie dodatkowo pojawiają się owoce i warzywa, które są produktami węglowodanowymi, zawierającymi szereg witamin korzystnie wpływających na nasze zdrowie. Podobnie jak w diecie śródziemnomorskiej tak i w mojej diecie zaleca się stosowanie produktów węglowodanowych bogatych w błonnik, to znaczy – zamiast makaronu z białej mąki warto użyć produktów z pełnego przemiału, zamiast ryżu białego, dodajmy do obiadu ten brązowy, który zdecydowanie nasyci nas na dłużej. Ciekawym dodatkiem – to istotne, dodatkiem, a nie produktem fundamentalnym – i urozmaiceniem w daniu obiadowym i pożądanym w tej diecie są warzywa strączkowe, które charakteryzują się nie tylko wysoką ilością błonnika, niskim indeksem glikemicznym ale i stosunkowo wysoką zawartością białka. Przykładem warzyw strączkowych są fasola, groch, coraz bardziej popularna soczewica lub ciecierzyca. A zatem, w pigułce – jakiego rodzaju obiad lub śniadanie serwować podczas stosowania mojej diety? Nie ma produktów ściśle zabronionych lub nakazanych, panuje swego rodzaju dowolność, jednak warto pamiętać aby nie nadużywać żywności obfitującej w nasycone kwasy tłuszczowe – masło, smalec czy mięso wieprzowe. Tłuszcze z tej grupy będą negatywnie wpływać na nasze zdrowie, dlatego warto postawić na dobrej jakości rybę – np. łososia – lub czerwone mięso. Do porcji mięsa – białka i tłuszczu – dodajmy sałatkę ze świeżych warzyw skropioną cytryną i olejem lnianym, który zawiera w sobie nienasycone kwasy tłuszczowe zbawienne dla naszego serca i układu nerwowego. Propozycją na śniadanie może być chudy nabiał – serek typu grani – z dodatkiem orzechów czy płatków migdałów i łyżką płatków owsianych. Jak w każdej diecie nie można zapomnieć o płynach, szczególnie wodzie mineralnej, która dodatkowo nasyci nasz organizm w magnez czy wapń. Kolejnym plusem mojej diety będzie niewielki ale jednak, udział produktów bogatych w błonnik – pełnoziarniste pieczywo czy naturalny ryż. Badanie moich diet na klientach – jaki był efekt? Wykonałem badanie wpływu stosowania moich diet na 100 losowo wybranych klientach w roku 2018. Wszystko odbywało się przez Internet. Osoby te dostały wykonaną przeze mnie dietę na podstawie wypełnionego formularza. Miały za zadanie trzymać się diety chociaż w 80% przez jeden miesiąc – 28 lub 35 przepisów w zależności czy wybierze się 4 czy 5 posiłków dziennie. Po miesiącu stosowania diety uzupełniły kwestionariusz podając między innymi efekty diety, samopoczucie oraz zmiany w organizmie, jakie zaobserwowały. 90% osób, które trzymały się diety schudły średnio 4,2 kg w 30 dni. 7% osób schudło średnio 3,1 kg po 30 dniach, a pozostałym 3% średnia waga nie uległa zmianie. 92% osób deklarowało lepsze samopoczucie, więcej energii, a także wzmocnienie włosów i paznokci. Natomiast 6% osób zadeklarowało więcej energii i witalności. Natomiast 2% osób opowiedziało się za brakiem znaczących zmian. Nie wiesz, jak ułożyć sobie dietę? Zdaj się na mnie – Specjalistę Żywienia z 6 letnim doświadczeniem Metamorfoza Justyny (- 35 kg) – BEZ AKTYWNOŚCI FIZYCZNEJ Dowód na to, że osoby starsze z zerową aktywnością fizyczną można również spektakularnie odchudzić. Justyna przed zastosowaniem diety ważyła 106 kg, dziś waży 71 kg. Poprawił się nie tylko wygląd, ale zdrowie, stawy nie bolą, a także ma lepsze wyniki cholesterolu i cukru we krwi. Poniżej zdjęcie przed zastosowaniem diety. Poniżej zdjęcie po stosowaniu naszych diet. Poniżej zamieszczam zdjęcie wiadomości syna Justyny Metamorfoza Krzysztofa (- 11 kg) Przedstawiam Ci mojego klienta, który nie posiadał żadnych chorób utrudniających odchudzanie (głównie problemy z hormonami utrudniają odchudzanie). Poniżej zdjęcie przed zastosowaniem diety. Poniżej zdjęcie po stosowaniu diety – okres stosowania diety: 2 miesiące Opinia Krzysztofa o naszej diecie: “Dziękuję za dietę, od Pana się zaczęło, po dwóch miesiącach stosowania diety zrzuciłem 11 kg nie wiem jakim cudem. Wcześniej stosowałem inne diety i niestety nie przynosiły żadnego efektu. Później do diety włączyłem również treningi i tak do dziś schudłem w sumie 22 kg.“ Metamorfoza Magdaleny (- 23 kg) Magda ma chorobę Hashimoto, która znacznie utrudnia odchudzanie. Za pomocą odpowiednich diet udało nam się uzyskać efekt aż o 23 kg mniej. Poprawiły się również wyniki badań. Poziom cukru oraz cholesterolu również wrócił do normy. Poniżej zdjęcie przed zastosowaniem naszej diety. Poniżej zdjęcie po zastosowaniu naszych diet (- 23 kg) Metamorfoza Justyny (- 13 kg) Pacjentka jest chora na dwie choroby, które znacznie utrudniają proces odchudzania, a mianowicie cierpi na hashimoto oraz zespół policystycznych jajników. Jej metamorfozę przedstawiam poniżej wraz z wiadomością mailową. Za pomocą naszej diety udało nam się uzyskać zadowalający efekt dla pacjentki, czyli 13 kilogramów mniej w 3 miesiące. Zdjęcie Justyny przed zastosowaniem diety możesz zobaczyć poniżej. Poniżej zdjęcie po 3 miesiącach stosowania diety Poniżej zrzut ekranu maila od Justyny Dlaczego warto mi zaufać? Z wykształcenia jestem dyplomowanym specjalistą żywienia. Mój numer dyplomu to: 0053/2016 oraz numer ewidencyjny wpisu do RIS Należę do polskiej czołówki najpopularniejszych specjalistów w dziedzinie żywienia. Nie piszę tego, żeby się pochwalić, ale uświadomić, że trafiłeś w dobre ręce. Pomogliśmy już ponad 120 000 osobom z różnymi zaburzeniami odżywiania, otyłością, nadwagą, czy problemami ze zdrowiem. Diety wykonujemy nie tylko na odchudzanie, ale również na: hashimoto, zaparcia, wzdęcia, nieżyt żołądka, nadciśnienie tętnicze, osteoporozę, miażdżycę, cukrzycę typu 2, insulinooporność, niedoczynność i nadczynność tarczycy. Wykonujemy również diety wegetariańskie. Jestem najpopularniejszym Specjalistą Żywienia w Polsce. Mój autorytet potwierdza ponad 315 000 osób obserwujących mnie na Facebooku. Moje konto na Facebooku znajdziesz tutaj lub poniżej. Posiadam certyfikat Gdzie możesz o mnie usłyszeć? 1. Wirtualna Polska – piszę artykuły dla Wirtualnej Polski, mój profil redaktorski znajdziesz klikając tutaj. 2. Interia – tutaj znajduje się bardzo długi wątek bo ponad 600 komentarzy na temat naszych diet, skuteczności itp. Kliknij tutaj, aby przeczytać. 3. Verbena – głównie piszę dla nich artykuł o ziołach, ale również znajdziesz tam wywiad ze mną – kliknij tutaj, aby przeczytać wywiad. 4. Wizaż – Jedna z najpopularniejszych stron internetowych dla kobiet. Możesz tam znaleźć wywiad ze mną – kliknij tutaj, aby przeczytać wywiad. 5. Ohme – strona popularnej, medialnej i często widzianej w telewizji Małgorzaty Ohme. Tam również znajdziesz wywiad ze mną – kliknij tutaj, aby go przeczytać. 6. MyFitWeb – kolejna strona związane z odchudzaniem, ćwiczeniami. Znajdziecie na niej wywiad ze mną – kliknij tutaj, aby go przeczytać. 7. – piszę dla nich artykuły głównie o żywieniu i odchudzaniu. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jeden z nich. Piszę artykuły dla działu “zdrowie” Wirtualnej Polski – kliknij tutaj, aby zobaczyć mój profil redaktorski na stronie Wirtualnej Polski. Dlaczego nasze diety są wyjątkowe i niepowtarzalne? 1. Nasza dieta jest tania – koszt jest jednorazowy, tania dieta – SUPER OFERTA! 2. Tylko u mnie możesz otrzymać zwrot pieniędzy, gdy dieta okaże się nieskuteczna w pierwszych 30 dniach stosowania – SUPER OFERTA! 3. U mnie dostaniesz dietę nie tylko na odchudzanie, ale również na choroby i dolegliwości zdrowotne. 4. Wraz z dietą otrzymujesz za darmo moje cztery książki – SUPER OFERTA! 5. Nasze diety posiadają 96% pozytywnych opinii na forum Interii. 6. Diety nie musisz stosować w pełni, aby była skuteczna. Jeden dzień w tygodniu może być luźniejszy. 7. W diecie są tanie produkty dostępne w każdym większym sklepie z żywnością. 8. Tanie produkty do diety i proste przepisy. 9. Nie smakuje Ci jakiś przepis? Bez obaw, napisz do nas, a my zmienimy go za darmo – ilość zmian jest bez ograniczeń – SUPER OFERTA! 10. Na naszej diecie nie musisz rezygnować z kawy czy nawet domowych słodyczy. 11. Każda dieta układana jest indywidualnie i ręcznie. Koronawirus nie przeszkadza w realizacji diety – główne produkty w diecie to: kasze, ryże, makarony itp. Czym nasze diety się wyróżniają? Śledzimy nowe trendy oraz badania naukowe na temat diet, aby stale doskonalić naszą wiedzę. Układamy diety zgodnie z badaniami naukowymi, aby miały najwyższą skuteczność. Jedno z badań, którym kierujemy się przy układaniu diet zostało opracowane przez grupę 16 naukowców. W skład tej grupy można było odnaleźć między innymi: Frank M. Sacks, George A. Bray, Vincent J. Carey, czy C. Pallister. Badanie to zostało wykonane w 2009 roku przez Departament Żywienia Harvard School w Bostonie (USA). W badaniu tym wzięło udział 811 pacjentów z nadwagą. Każdy z nich otrzymał ułożoną pod siebie dietę, która była różna dla każdego z pacjentów, ponieważ była ona dobierana na podstawie wieku, wzrostu, wagi oraz aktywności fizycznej. Badanie udowodniło, że najlepsze efekty dają diety, które mają odpowiednią wartość energetyczną dla konkretnej osoby. Oryginalna dokumentacja z tego badania w języku angielskim znajduje się w kliknij tutaj. W mojej praktyce Specjalisty Żywienia odpowiedni dobór kaloryczności, węglowodanów, białek, tłuszczy i pozostałych składników odżywczych pozwala na osiągnięcie najszybszego spadku wagi. Inne bardzo ważne badanie zostało przeprowadzone przez wydział żywienia Uniwersytetu w Kopenhadze. Badanie to zostało wykonane pod okiem następujących naukowców Arne Astrup oraz Madsa F. Hjortha. W badaniu tym wzięło udział 300 pacjentów, którzy byli poddani specjalistycznej diecie przez 6 miesięcy. Udowodniono, że w zależności od metabolizmu glukozy należy stosować dietę o odpowiedniej ilości węglowodanów i tłuszczy. Tylko takie działanie znacznie szybciej i skuteczniej odchudza niż tradycyjne diety. Oryginalną dokumentację z tego badania znajdziesz w kliknij tutaj. OTRZYMASZ PONIŻSZE DODATKI* Jeśli dieta będzie nieskuteczna otrzymasz zwrot pieniędzy Kupując ode mnie dietę nie podejmujesz żadnego ryzyka. Daję Ci 30-dniową gwarancję na zwrot pieniędzy w przypadku, gdyby dieta okazała się nieskuteczna w pierwszych 30 dniach stosowania. 30 dni liczy się od dnia otrzymania diety. Chcesz otrzymać zwrot? Po prostu napisz do mnie na kontakt@ lub zadzwoń na 783075310 Nowa cena niższa o -10 zł. Zapłacisz za wszystko 69 zł! Nowość – Tylko u mnie: Gwarancja braku efektu jojo lub zwrot pieniędzy! Darmowy dostęp do wszystkich książek Kupując dietę otrzymasz również dostęp do wszystkich moich książek działu “zdrowie” wydanych do 2021 roku w sklepie Dom Ebooków. Zwrot pieniędzy, gdy nie uda nam się dopasować do Ciebie diety Gdy nie uda nam się dopasować do Ciebie i trybu życia diety, to możesz uzyskać zwrot pieniędzy. Wystarczy tylko napisać reklamację na maila. Zamawiając dietę otrzymasz również TRZY elektroniczne książki GRATIS! Pierwsza książka Wraz z dietą otrzymasz w prezencie elektroniczną książkę. W sklepie kosztuje ona 50 zł, ale wraz z dietą dam Ci ją za darmo. Obecnie jest ona bestsellerem w moim sklepie! Dowiesz się z niej jak za pomocą domowych metod możesz wspomóc swój organizm w walce z takimi przypadłościami jak: hashimoto, niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, zaparcia, grzybica w tym Candida, wzdęcia, biegunka, alergia, cukrzyca, ból stawów, żylaki, nadciśnienie, trądzik, depresja. A ponadto znajdziesz również taki informacje jak: Regeneracja włosów, skóry i naturalne sposoby na się, co jeść, aby poprawić koncentrację oraz zapamiętywanie. Druga książka Pomysły na pyszne, zdrowe słodycze Masz dość swojej nudnej diety? Chcesz ją urozmaicić? Nie wiesz jak odzyskać zdrowie i zrzucić zbędne kilogramy? Brakuje Ci słodkości i pysznych deserów? Nie możesz wytrzymać kilku minut nie myśląc o jedzeniu? Standardowa dieta reedukacyjna odstrasza Cię monotonnością? Jeśli przynajmniej na jedno z pytań odpowiedziałeś twierdząco, mam dla Ciebie idealne rozwiązanie – to znakomity e-book mojego autorstwa, który zawiera kilkanaście pomysłów na przepyszne i zdrowe słodycze, które przygotujesz zaledwie w kilka chwil. Trzecia książka W sklepie kosztuje ona 24 zł, ale wraz z dietą dam Ci ją za darmo. Obecnie jest ona bestsellerem w moim sklepie! Dowiesz się z niej, co robić, aby zregenerować swoje jelita. W dzisiejszych czasach, aż 80% ludzi ma problemy z jelitami, które objawiają się nadwagą, wzdęciami, zaparciami, utratą energii, grzybicą, słabą odpornością, czy problemami z trawieniem. Nie odkładaj decyzji o diecie na później. Znasz konsekwencje nadwagi? Nadwaga powoduje problemy z sercem i układem krwionośnym Według danych udostępnionych przez Polski Główny Urząd Statystycznych najczęstszą przyczyną śmierci Polek i Polaków w latach 1989-2014 są choroby układu krążenia, które stanowią aż 46% zgonów. Nadwaga stanowi jedną z głównych przyczyn tego typu schorzeń jakimi są choroby układu krążenia. Dlatego nie pozwól sobie wmówić, że walka ze zbędnymi kilogramami to wyłącznie objaw próżności. Prawda jest taka, że jest to objaw… troski o zdrowie i życie bliskich. Zbyt duża ilość tkanki tłuszczowej ma negatywny wpływ na układ kostny Nadwaga nie stanowi wyłącznie krytycznego zagrożenia dla zdrowia. Jest również przyczyną mniej groźnych, ale bardzo dokuczliwych schorzeń wywołuje problemy z układem kostnym. Oczywiście, jeżeli jesteś jeszcze młoda, to wydaje Ci się, że problemy z kręgosłupem Cię nie dotyczą, nie wiesz czym jest ból umęczonych kolan. Jednak nawet jeżeli teraz nie narzekasz na żadne problemy, to musisz wiedzieć, że każdy zbędny kilogram tłuszczu to obciążenie dla mięśni, stawów i kości, które sprawia, że krócej będziesz sprawna i pełna energii do życia. Cukrzyca, zawał czy udar – powodem może być nadwaga Czy wiesz, że duża ilość poważnych chorób jest spowodowana otyłością? Cukrzyca, udar, zawał – to tylko niektóre z długiej listy groźnych powikłań związanych z nadwagą. Dzięki naszej diecie pozbędziesz się zbędnych kilogramów w bezpieczny sposób i będziesz mogła cieszyć się dłużej doskonałym zdrowiem. Poza odchudzaniem układamy diety na poniższe choroby Dlatego też moje diety nie tylko odchudzają, ale również pomagają złagodzić wiele dolegliwości takich jak: hashimoto;zaparcia;wzdęcia;nieżyt żołądka;nadciśnienie tętnicze;osteoporoza;miażdżyca;cukrzyca typu 2;insulinooporność;niedoczynność i nadczynność tarczycy. Prosta i tania dieta Korzystając z moich usług otrzymujesz na maila gotowy plan żywieniowy, dostosowany do Twojego organizmu i trybu życia – zbilansowaną dietę i listę posiłków (wraz z przepisem wykonania), które bez problemu przygotujesz w domowym zaciszu. Ponadto jadłospis składa się z produktów ogólnodostępnych, których cena jest niska. Dlatego też nie będziecie musieli wiele wydawać na produkty do swojej diety. Dzięki informacją, które podajecie mi w formularzu tworzę dla Was indywidualną dietę uwzględniającą dolegliwości, alergie pokarmowe oraz tryb życia. Nasza dieta dla Ciebie to przede wszystkim: dania, które przygotujesz w nie więcej niż 5 – 20 minut;tanie i łatwo dostępne składniki/produkty;plan żywieniowy, który stosuje się przez jeden miesiąc – 28 lub 35 przepisów w zależności czy wybierze się 4 czy 5 posiłków dziennie ; nielimitowana ilość zmian przepisów w momencie, gdy nie będzie Ci smakować; szczegółowy opis wykonania każdego posiłku wraz ze składnikami odżywczymi;możliwość wyboru diety na odchudzanie, utrzymanie wagi, przybranie na masie oraz dolegliwości, na które może pomóc dieta;darmowe korekty, gdy dieta okaże się nieskuteczna;prosty kontakt przez maila, sms-a lub Facebooka.
Pamiętajcie ze cukrzyca typ 1 nie mija i raczej nigdy nie będzie wyleczalna dla ludzi biednych .Więc korzystajcie jeśli macie taką możliwość. Emilian Snarski czwartek, 30 gru 2010 at 12:20 am Piszę żeby sprostować fałszywe informacje: Wśród wykonanych tego typu przeszczepień w cukrzycy nikt nie zmarł – jest błąd w tekście Nowy sposób na cukrzycę typu 1 Dotychczas podejmowane próby opracowania immunoterapii, która powstrzymałaby rozwój cukrzycy typu 1, nie dawały zbyt obiecujących rezultatów. Tym razem może być inaczej… Thinkstock/GettyImages Dotychczas podejmowane próby opracowania immunoterapii, która powstrzymałaby rozwój cukrzycy typu 1, nie dawały zbyt obiecujących rezultatów. Tym razem może być inaczej… Cukrzyca typu 1 jest schorzeniem o podłożu autoimmunologicznym. W wyniku autoagresji niszczone są wytwarzające insulinę komórki β wysp trzustkowych. Testowane wcześniej terapie immunologiczne były nie tylko nieskuteczne, ale także okazywały się niebezpieczne. Metoda opracowana ostatnio przez uczonych z King’s College London wydaje się lepiej rokować. Badanie przeprowadzono na grupie 29 osób ze świeżo (najdalej 3 miesiące wcześniej) zdiagnozowaną cukrzycą typu 1. Podzielono ich na dwie grupy. Uczestnikom z grupy I podawano dożylnie krótkie fragmenty nieaktywnych peptydowych prekursorów insuliny – takich samych, jak powstają w trzustce. Komórki odpornościowe T mogły „nauczyć się” rozpoznawać je jako nieszkodliwe i – dzięki temu – przestawały atakować komórki β wysp trzustkowych. Druga grupa otrzymywała (w takim samym rytmie) placebo. Po 12 miesiącach okazało się, że u pacjentów z grupy placebo zapotrzebowanie na insulinę wzrosło średnio o 50 procent. Inaczej było w grupie otrzymującej immunoterapię – nie było potrzeby modyfikacji dawek insuliny. Nie zaobserwowano też u nich żadnych istotnych działań niepożądanych. – To małe badanie, zaprojektowane przede wszystkim do oceny bezpieczeństwa testowanej metody. Jeśli wszystko potoczy się pomyślnie, będzie ona mieć szansę wejść do praktyki klinicznej najwcześniej za 5–10 lat – wyjaśnia dr Mark Peakman z King’s College London, jeden z naukowców zaangażowanych w projekt. Źródło: New Scientist
Niestety, cukrzyca matki wydaje się być jedną z najczęstszych przyczyn wad wrodzonych. Nie zaobserwowano wad charakterystycznych dla cukrzycy, ale szczególnie często występują zespół regresji krzyżowej oraz wady serca, układu nerwowego, nerek. Zespół regresji krzyżowej jest baaaaardzo rzadki, występuje u 1/1000 ciąż
Cukrzyca typu pierwszego najczęściej wynika z obecności przeciwciał przeciw insulinie lub komórkom ją wytwarzającym. Oznacza to, że własny układ odpornościowy pacjenta walczy z jego trzustką lub insuliną, powodując cukrzycę. W cukrzycy typu 2 istotne znaczenie ma oporność komórek na insulinę, która najczęściej wynika z bdzg.